Sleeping Romance – Enlighten

Het Italiaanse Sleeping Romance bestaat in de huidige samenstelling nog niet heel lang. Voor het Zweedse Ulterium Records was het debuut Enlighten wel reden om de band in te lijven. Felipe Machado Franco (Blind Guardian, Rhapsody Of Fire) verzorgde het artwork en geeft deze female-fronted band meteen iets extra’s mee. De symphonische metal die het quintet produceert op dit debuut is niet geheel verrassend, maar is naast professioneel ook goed in het gehoor liggend. Gitarist Federico Truzzi heeft daar een groot aandeel in.
Na het prelude Hybrid Overture vinden we al snel het titelnummer. Een nummer met een goed tempo en een episch karakter en door het catchy refrein zeer aangenaam om naar te luisteren. Dat kan ook gezegd worden van de single The Promise. Ligt goed in het gehoor. De productie is vol en op het juiste geluidsvolume (lees: goed hard) komt de muzikale basis stevig naar voren. Het gebruik van de cello in het nummer is verfrissend, de stem van Federica is warm en die combinatie geeft het geluid van Sleeping Romance net dat beetje meer. Gedurfd, maar zeker geslaagd. De vaart blijft er lekker in wanneer Soul Reborn inzet. De stem van Federica past uitstekend in het opzwepende geluid dat eromheen cirkelt. Via Free Me belanden we op de cd bij het prachtige December Flower. De cello laat weer van zich horen, maar nu iets langer dan voorheen en meer als begeleiding. Samen met de keyboard/piano ontstaat er wel een bijzondere sfeer. Wanneer Federica na anderhalve minuut inzet weet ik zeker dat engelen bestaan. Weer tijd voor wat tempo in Finding My Way. Dit keer mag Federico Truzzi zijn gitaar lekker laten ‘huilen’. Met Passion Lost is er weinig nieuws onder de zon. De band gaat verder waar het al nummers lang goed in is. De Devil’s Cave is wat afwijkend door de variatie in het nummer. Vanuit het Pirates of the Carribean sfeertje in het intro belanden we al gauw in een krachtige en volle melodielijn. Wanneer de zang inzet, zakt het geheel een beetje in om regelmatig terug te keren naar het basisgeluid. Midden in de Devil’s Cave huizen wat sirenes die ons weldra verleiden met hun gezang, bijgestaan door Truzzi om via een vioolstuk terug te komen waar we vertrokken. Tenslotte is Aeternum de logische afsluiter en het vervolg op Hybrid Overture.
Sleeping Romance weet symphonische metal te spelen zoals velen het graag horen. Dit aangezet, helder stemgeluid en goede ritmesectie. Wederom meer van het goede.