Smokemaster – Smokemaster

Smokemaster is een heavy psychrockband die zopas zijn titelloze debuutalbum uitbacht. Daarop slechts zes tracks, waadoor je al met een gerust hart kan aannemen dat ze de klassieke 3 minuten-grens voor een single op de radio niet halen. Zelfs niet één keer. Maar wat zou dat. Smokemaster moet je dan ook in lange teugen inhaleren.
Het hoofdbestanddeel van het album is dus instrumentale psychedelische rock, maar er wordt op twee tracks wat gezongen en er zijn haltes bij blues, spacerock en Ennio Morricone. Solar Flakes is een brok psychedelische rock in de traditie van the Grateful Dead en Colour Haze. Trippin’ Blues is uiteraard een one night stand tussen blues en psychedelica, maar pas echt leuk wordt deze Smokemaster vanaf Ear Of The Universe. Dan lanceren deze Duitsers hun psychrock in een baan om de aarde en komen we uit bij ruim tien minuten aan acid spacerock en het freestylen zoals King Gizzard & The Wizard Lizard dat al eens doen. Wat je bij Sunrise In The Canyon mag verwachten, is aan de hand van de titel meteen duidelijk: dit is de spaghettiwestern-uitstap, of dan toch vooral in de intro. Leuk, maar misschien niet zo origineel.
De opbouw inzake kwaliteit kent zijn hoogtepunt op Astronaut Of Love, die voor mij eigenlijk de single had moeten zijn. Dit is de tweede gezongen track en hier zet zanger Lukas een bijna perfecte imitatie van Jim Morrison van The Doors neer. Niet alleen in timbre, tempo, intonatie en zelfs in de lyrics, maar ook omdat hij er zo’n Ray Manzarek-orgeltje overheen strooit. Toptrack!
Als afsluiter is er nog de single Astral Traveller. Die track begint met een moody oldschool Pink Floyd en komt dan via een over-the-top-psychedelisch passage uit een Oosterse sound zoals Led Zeppelin dat al eens eerder deed. Ook dat doen deze Duitsers foutloos.