Soen – Tellurian

Heel even was ik bang dat de opvolger van Cognitive van het Zweedse Soen er niet meer zou komen, maar gelukkig verschijnt begin november Tellurian. Bassist Steve DiGiorgio is ondertussen vervangen door Stefan Stenberg, maar het geluid van Soen is nog altijd onmiskenbaar het geluid dat we op Cognitive hebben leren kennen. Centrale figuur en drummer Martin Lopez heeft met Soen wederom een uiterste precair en prachtig stuk progressieve rock weten te smeden op de digitale schijf. Gitarist Joakim Platbarzdis is ditmaal verantwoordelijk voor de productie en David Bottrill (Tool, Muse, The Sixxis) mixte het geheel tot wat het is geworden.
Belangrijk voor het geluid is zeker het prachtige stemgeluid van zanger Joel Ekelöf (ex-Willowtree) dat heerlijk klaaglijk, ingetogen, breekbaar maar toch heel stevig de nummers van zang voorziet. Heel basic komt dat tot uiting in bijvoorbeeld Kuraman en The Words, waar hij slechts vergezeld door wat gitaarakkoorden ieder zintuig van je weet te bereiken met zijn stem. De negen nummers op Tellurian ademen een en al progressiviteit uit. Het is klaarblijkelijk geen cd om even op te zetten tijdens de afwas; het beste kun je de muzikale sfeerbeelden ondergaan in complete afzondering met het volume op vol. De ervaring die je dan ondergaat is er één van uitersten. These Words neemt je mee op een prachtige reis richting de zonsondergang, terwijl complexe wolkstructuren en aanhoudende bliksem je teisteren in de uiterst complexe en progressieve nummers Pluton en Ennui. Neemt niet weg dat Tellurian niet te doorgronden is. Ieder nummer plant een zaad in je onderbewustzijn dat bij het beluisteren van de cd gestaag groeit en bezit van je lijkt te nemen. Koniskas en Void doen daar minder lang over. De teksten zijn zeer aansprekend en de nummers liggen al gauw goed in het gehoor, hoewel het toch doorspekt is met uiterst progressieve en complexere stukken muziek.
Tellurian is daarmee een geslaagd vervolg op de debuutcd Cognitive en verkent binnen de progressieve rock de grenzen van het genre, waarbij ze in Pluton klinken zoals Opeth klinkt, maar ook werken met stiltes of uiterst minimale muzieknoten en sferische beelden kunnen oproepen zoals Katatonia dat eveneens kan. Soen is en blijft echter een band met een eigen geluid en een standvastig eigen karakter. Of je nu van Opeth, Katatonia, Anethema, Bruce Soord of Willowtree houdt, uiteindelijk kom je terecht bij deze prachtige cd vol juweeltjes van nummers.