Enige verbazing is mijn deel als ik zie dat de opkomst vanavond vrij laag is. En dat met twee populaire Zweedse bands als vanavond die toch al wat jaartjes meedraaien. Is het de concurrentie van de festivals afgelopen weekend? Of zitten nog teveel metalheads aan de Costa of in Florence?
Frontman Björn Strid heeft de stem en het krachtige uiterlijk dat onmiddelijk de aandacht vraagt. Neem daarbij de opmerkelijke verschijning en het bevlogen spel van de grijze, in leren jas gestoken Sylvain Coudret en je hebt wat moois op het podium staan.
Er volgt een set waarbij het oudere, hardere werk afgewisseld wordt met de nieuwere songs. Er is slechts een enkele moshpit, maar de vuisten worden gretig omhoog gestoken bij de andere nummers. Er wordt meegeklapt, gejuicht en gejoeld. Op basis van die reacties en de vele Soilwork T-shirt is het wel duidelijk dat deze band trouwe en toegewijde fans heeft, ook al zijn er wat weinig komen opdagen.
Van aftrap Fractured Millennium tot Warpath en toegift Roswell drukken de Zweden het gaspedaal in. Dat gaspedaal zien we ook terug bij het publiek dat massaal de vuisten weer omhoog steekt wanneer gevraagd en vol overgave headbangt tot de laatste noot.
Het mag niet zo druk zijn geweest, ik ben er van overtuigd dat deze twee optredens zo goed waren dat iedereen in de zaal graag een volgende keer zou terugkeren.