Solifugia is een oldschool deathmetalband uit België. De band bestaat al zowat 25 jaar, maar is niet zo productief. Eind vorige maand kwam hun nieuwe EP Ageless Sadism uit en dat is weer een heerlijke brok ellende.
Solifugia is in Nederland misschien niet zo heel bekend. Hoewel, ze stonden al op onder meer het Fuizenfest en ze spelen al eens als support voor Nederlandse bands als Bodyfarm, Velozza en Sisters of Suffocation. Vorig jaar mochten ze nog openen voor Baest.
Op hun nieuwe EP krijgen we een lange intro en dan nog vijf volledige tracks. Innocence Slain is een herneming van een track van hun demo uit 2001. Tussen die demo en deze nieuwe EP bracht Solifugia slechts een andere EP en een full album uit.
Deze deathmetal klinkt heel rauw en ruw, vooral door de vocalen. De legendarische Zweedse producer Dan Swano zat achter de knoppen voor de mix en dat rendeert. De mix is nagenoeg perfect en heel helder. Rauw, zwaar, bij momenten superagerssief en toch geen eenvormige brij. Zo kan het dus ook. Zo hoort het eigenlijk.
De invloeden komen van de oervaders van de deathmetal: Bolt Thrower, Gorefest, Deicide, Exoto, de vroegste versies van Master en Death. Van de vijf tracks steekt de nieuwe versie van Innocence Slain er voor mij bovenuit. Ik ken het origineel niet, maar deze komt voor mij het dichtst in de buurt van de bands die Solifugia als inspiratiebron gekozen heeft. Wat een vibe, wat een emotie, wat een songopbouw, … Van de recentere tracks is het dan Daybreak in Limbo die bij mij een gevoelige snaar kan raken, al kan ik er niet precies de vinger op leggen waarom of hoe. Het niveau ligt op elke track hoog.
Alles bij elkaar is Ageless Sadism een fijne EP voor wie oldschool deathmetal hoog op zijn verlanglijstje heeft staan. Misschien moeten we Solifugia maar eens vaker naar Nederland halen voor een clubshow.