Sfeervol postrock album die naast de bekende elektrische gitaar, bas en drums ruimte geeft aan instrumenten als fluit en blazers. Dat laatste zorgt ervoor dat No House ten opzichte van andere postrock albums enkele eigenzinnige kenmerken bezit. Strangers is het langste nummer van de plaat. Het kent een typische postrock opbouw van zacht naar hard. Deze keer wel met in de laatste seconden van het nummer een rustig einde. Young Man, You Will Die Of This Company borduurt iets teveel voort op dezelfde melodie. Het grote verschil is wel dat blazers het voortouw nemen in plaats van de traditionele rock instrumenten. Met Slowly We Take Steps (Astronaut) eindigt de plaat in dromerige sferen. Daarmee eindigt de plaat zoals die ook met Zee Germans begint, rustig. Court-A volgt in dezelfde sfeer. Daarmee is ook het enige minpunt van dit album genoemd. De nummers hebben vaak hetzelfde gevoel. De plaat kent daardoor net te weinig afwisseling om echt opzien te baren. Het uit Sydney, Australië afkomstige Solkyri weet echter over het algemeen een goede indruk achter te laten. Het is melodieuze en sfeervolle postrock die liefhebbers van het genre zeker aan kan spreken. Door het gebruik van voor het genre ongewone instrumenten verdient No House het om gehoord te worden. Ondanks dat het gaat om een rerelease van hun debuut uit 2011 laat No House horen dat het tien jaar later nog steeds actueel is.
Solkyri
Solkyri – No House
244
vorig bericht