Sólstafir – Endless Twilight Of Codependent Love

Het nieuwste album van de IJslandse veteranen in de atmosferische metal.
Ook bij het nieuwst album houdt zanger/gitarist Aðalbjörn Tryggvason vast aan de belangrijkste regel binnen de band en dat is dat er geen regels zijn. Voor de band is het heel normaal om een nummer van ruim tien minuten te schrijven zonder een traditioneel refrein er in. De band heeft in haar carriere, die al in 1995 begon, slechts twee Engelstalige albums opgenomen. Tryggvason  zingt voornamelijk in zijn moedertaal, zijn vocalen zijn niet alleen voor het overbrengen van de teksten, ze dienen ook als instrument. In de videoclips vormen band en het IJslandse landschap één geheel.
De band mengt diverse stijlen muziek in haar nummers, post rock, atmosferische black metal en shoegaze worden onder andere gebruikt. Maar er zijn ook invloeden van The Beatles, Kraftwerk, Darkthrone en Ennio Morricoone. De hoes toont ons een schildering van Johann Baptist Zwecker uit 1864 getiteld The Lady Of The Mountain. Zij is de vrouwelijke personificatie van IJsland, ze werd afgedrukt in een boek met folkloristische verhalen uit IJsland, in zwart/wit. De originele schildereing werd nooit publiekelijk getoond. Tot nog niet zo lang geleden twee inwoners van IJsland het originele schilderij aantreffen in een museum in Wales waar het ruim honderd jaar in opslag had gestaan. Nu is het terug in IJsland en staat ze op de voorkant van het nieuwe album van Sólstafir.
De nummers op het nieuwe album gaan niet zoals voorgaande nummers over Noordse mythologie of kritiek op georganiseerde religie. Deze kaar gaan de nummers vooral over de spirituele banden met de natuur, over geestelijke instabiliteit zoals depressies, alcoholisme en de angst om te praten over dit soort onderwerpen uit angst om zwak gevonden te worden. Los van pandemieën en serie moordenaars is dat uiteindelijk het echte donkere deel van een leven, dat is de reden waarom mensen zelfmoord plegen. De band put uit eigen ervaring, uit haar eigen persoonlijke strijd. In 2013 stopt de band collectief met het nuttigen van alcohol.
Het meest persoonlijke nummer op het album is tevens het enige Engelstalige nummer, Her Fall From Grace. Het beschrijft de pijn van het kijken naar een geliefde die bezwijkt aan een psychische aandoening. De andere nummers worden in het IJslands gezongen, maar dit is geen probleem. De muziek compenseert het niet kunnen verstaan van de teksten. En dat taal geen probleem is blijkt uit het feit dat op de vorige toer de band in Bogota, Colombia in een zaal voor 300 fans speelt terwijl die allemaal woordelijk mee kunnen zingen. Je verstaat de teksten niet maar de luisteraar voelt de emotie in de nummers.
Na een kleine tachtig (!) minuten heeft de band zonder enige moeite de luisteraar overtuigd. Elf sterke nummers, vanaf de eerste tonen van het tien minuten durende Akkeri tot de laatste tonen van Hann For Sjalfur, het is een geweldig album geworden. Ga dit vooral luisteren.