Vanavond staat de Effenaar in het teken van een akoestische concertavond. Zowel Sonata Arctica als support Witherfall zullen een akoestische set ten gehoren brengen. Ik ben heel benieuwd wat deze avond gaat brengen.
Het Amerikaanse Witherfall start de avond op. De gehele band zit voorop het podium. De frontman Joseph Michael is duidelijk niet gewend om zittend te zingen, dat hoor je aan een onzuivere vibrato en niet altijd even zuivere uithalen en samenzang, maar het wordt gelukkig wel beter naarmate de set vordert. Hij heeft wel een erg mooie stem en hij heeft er ook een mooie hoogte op zitten. Toetsenist Alex Nasla doet backing vocals, ook hij zit er wel eens naast, maar weet ook een prachtig stukje zang te laten horen. De heren zetten een heel relaxte akoestische set neer. Erg mooi samenspel van de gitaren van Jospeh en gitarist Jake Dreyer. Het publiek reageert enthousiast op de nummers. Tussendoor laten ze een leuk stuk improvisatie horen wat een beetje een Opeth-vibe heeft door de baslijn van Anthony Crawford. Alex en Anthony zetten ook beiden nog een geweldige solo neer. Gevolgd door een gave gitaarsolo waarbij goed te horen is dat Jake vaker op zijn akoestische gitaar speelt. Hij beheerst de snelle solo’s erg goed op de stugge akoestische snaren. Steve Bolognese laat horen dat hij een erg goede drummer is, die ook alle andere percussie voor zijn rekening neemt. Ondank dat het erg lekker klinkt, zou ik ze toch graag een keer met verstrekt horen. Ik denk dat de muziek dan beter tot zijn recht komt.
Na een half uur ombouw betreedt het Finse Sonata Arctica het podium. Met Life als eerste nummer pakken ze meteen het publiek in. Het publiek klapt en zingt lekker mee tijdens de hele set. Frontman Tony Kakko is erg goed bij stem, super zuiver gezongen. De set wordt lekker strak gespeeld door muzikanten. Ze hebben een tweede gitarist bij die echt multi-instrumentalist is alles pakt hij er bij, dwarsfluit, tweede toetsenist, percussie etc. Jammer genoeg heb ik nergens terug kunnen vinden wie het was, dus verder dan de naam “Mozzy” die ik opving tijdens de show kom ik niet.
Ondanks dat het akoestische set is zijn de bandleden toch lekker bewegelijk op het podium. Tony loopt lekker heen en weer en gaat de interactie aan met het publiek terwijl bassist Pasi Kauppinen er ook goed bij gaat staan en beweegt. Bij het nummer As if the world wasn’t ending heeft toetsenist Henrik Klingenberg een xylofoon-achtig geluid gekozen voor hij overgaat op het speeldoos geluid wat zo typisch is voor het nummer, maar die sound komt echt heel goed over in deze setting. Ook hij heeft een leuke interactie met publiek. Tony spoort het publiek aan en ze zingen Full Moon volmondig mee. Gitarist Elias Viljanen laat diverse geweldige solo’s horen, die hij wel versterkt speelt. De duo solo met Henrik bij Full moon is ook echt heel mooi.
Tony verteld dat hij radio man was in het leger en dat hij toen hij weg gestuurd was met een blessure het nummer Letter to Dana voor de band schreef die later Sonata Arctica zou worden. Hele band bij dit nummer als koor mee en dat klinkt echt top.
De band heeft de grootste lol op het podium en dat werkt echt super aanstekelijk voor het publiek. Henrik heeft een toetertje bij waar hij ineens meer tussen wat nummers door komt waardoor iedereen in een deuk ligt. Tijdens Wolf & Raven maakt Tony ook diverse leuke stemmetjes. Heel knap dat de drummer Tommy Portimo het tempo op zijn handtrommels volhoud.
Zelfs als Tony bij I have a right zijn timing mist wordt er een leuk lolletje van gemaakt. Ook hierin zingt weer de gehele band mee. Tony heeft vervolgens het toetertje van Henrik gepakt en begint 80’s hit Walk of life te toeteren als vervolgens iemand in het publiek foutloos doorfluit is het helemaal los natuurlijk. Ze gaan verder met Among the shooting stars waarbij Tommy achter zijn drumkit gaat zitten en dat klinkt meteen een stuk voller. Natuurlijk kan meezinger Tallulah niet ontbreken.
Om een bruggetje te vinden vraagt Tony eerst naar de eerste auto verhalen van de bandleden wat natuurlijk hilarische verhalen oplevert. Dan maakt hij zijn bruggetje naar nummer Paid in full. Maar een foutje halverwege nummer zorgt dat de band stilvalt. Mozzy maakt een opmerking dat ze dramatische stiltes zouden moeten voorkomen waarna zanger zegt dat het publiek er prima onder is en iedereen lacht en gaat weer verder. Henrik speelt vervolgens de Lambada op een soort rare fluit die denk ik een mini doedelzak moet voorstellen. Dat geluid is wel perfect voor het laatste nummer Flag in the ground.
Tony en Elias komen terug en spelen samen Victoria’s Secret erg klein, erg mooi. Als laatste nummer kan natuurlijk The Wolves die Young niet ontbreken. Wat een avond. Echt heel erg goed gedaan. Sonata Arctica heeft laten zien dat ze ook zonder versterkers een top show neer kunnen zetten.
Setlist Sonata Arctica: Life, Only the broken heart (make you beautiful), half of a marathon man, The rest of the sun belongs to me, As if the world wasn’t ending, Full moon, Letter to Dana, Alone in heaven, On the Faultline (Closure to an Animal),Wolf & Raven, I have a right, Black sheep, Tallulah, Paid in full, Flag in the Ground. Encore: Victoria’s Secret, The Wolves Die Young
Sonata Arctica – Effenaar (Eindhoven) 17/03/2019
361
vorig bericht