De grote zaal van Doornroosje, oftewel de Rode Zaal is compleet uitverkocht en geduldig kijken de bezoekers vanaf hun stoeltje naar het podium, waar men een gigantisch stalen kunstwerk boven het drumstel ziet hangen. Het kunstwerk is een flink uitvergrote versie van een Triskelion, een symbool wat in de oudheid al verwees naar de drie-eenheid en laat dat nu ook net de titel zijn van het debuutalbum van Sonic Whip. In het verleden hebben al heel wat formaties bewezen niet meer nodig te hebben dan een drumstel, een gitaar en basgitaar, dus heren kom maar op!
Sonic Whip pakt meteen groots uit. Voor de gelegenheid hebben ze achtergrondkoortje de Sonic Singers in het leven geroepen en ook is Orgel Vreten-toetsenist Thijs Schrijnemakers bereid gevonden om met de heren mee te spelen. De stemming zit er dan ook meteen in, de energie spat van het podium om het vervolgens ruim een uur lang niet meer los te laten. De jonge honden hebben er enorm veel zin in en de glimlach is dan ook niet meer van hun gezichten af te krijgen. Dit geldt overigens niet alleen voor de bandleden, ook het publiek is uitzinnig en geniet van de kunsten van Sonic Whip. Aangezien iedereen nog gekluisterd zit aan hun stoeltje wordt iedereen nog meer in hun muziek gezogen en het verveelt geen moment.
Zo zien we hoe zanger Meryn als een ware baas op het podium staat, coole poses aanneemt en heerlijk gitaarspel laat horen. Het is dan ook niet voor niets dat de frontman de publieksprijs van Sena Young Talent Guitar Award wist binnen te slepen. Ongetwijfeld zullen de heren van Sonic door hun studie aan de Rockacademie het nodige hebben geleerd, maar het is vooral een kwestie van veel meters maken om een te gekke show neer te zetten. Sonic Whip laat de rockers in de zaal volop meeknikken en schromen het niet om soms even een pyschedelisch blikje open te trekken. Op de achtergrond begint het metalen kunstwerk Triskelion zachtjes rond te draaien en dit geeft de show een magische glans.
Het is niet alleen aan Meryn om er een muzikaal spektakel van te maken. Zo laat Florian tijdens Desire een heerlijke drumsolo horen en weet bassist Julian frontman Meryn ook uit te dagen voor een schitterend duel. Ze weten in elkaar het beste naar boven te halen en wederom is duidelijk dat Meryn een genadeloos gitarist is. De releaseparty kent dan ook menig hoogtepunt en dan hebben we het nog niet eens over de momenten dat Thijs achter zijn harmonium plaatsneemt om mee te spelen en oud-bassist Frank ook nog even komt meespelen. Er is genoeg te zien vanavond in de grote zaal van Doornroosje. Als een ware frontman zien we bijvoorbeeld Meryn ook nog eens het harmonium van Thijs beklimmen en heerlijk door te spelen.
De tijd vliegt dan ook voorbij in Nijmegen, maar niet voordat de heren van Sonic Whip een aantal personen heeft bedankt. Zo mag Maarten van Halsteren, de maker van het metalen kunstwerk niet vergeten worden evenals Jos Driessen die de heren bijstond bij het opnemen van hun debuutalbum in de Sandlane Recording Facilities. Sonic Whip excuseert zich voor het feit dat men het album “slechts” alleen op cd bij zich heeft, de lp heeft helaas vertraging opgelopen.
Na deze huishoudelijke mededelingen is het nog even tijd voor een toegift van een tweetal nummers. Zo gaan de klanken van Blue Skies erin voor zoete koek en hoewel het misschien verboden is om op staan van het stoeltje kan het publiek het toch echt niet laten om tijdens de afsluiter Let There Be Rock even op te veren. Men blijft wel trouw op hun plek staan, maar nu mag men deels iets meer losgaan. De releaseparty van Triskelion zit er na de laatste klanken nu echt op en wat heeft men kunnen genieten van deze getalenteerde heren. Snel spoeden de bezoekers zich dan ook richting de merchandise om een cd te scoren of om alvast een lp te reserveren, zodat men thuis kan nagenieten van deze geweldige show. Als de versoepelingen een beetje blijven doorzetten en het festivalseizoen met een beetje vertraging alsnog wordt opgestart zou menig boeker er goed aan doen om Sonic Whip aan hun lineup toe te voegen!