Sons Of Lioth – Judge Hammer

Sons Of Lioth klinkt als een naam uit het rijk van de Vikingmetal. Dat klopt ook wel, want deze Belgische band begon ooit met hardrock vol mythologische figuren à la Manowar en Hammerfall. Inmiddels zijn ze iets opgeschoven in de richting van de oorspronkelijke New Wave Of British Heavy Metal.
Op hun tweede EP Judge Hammer knallen ze er zes up-tempo tracks uit die alle NWOBHM-kenmerken bevatten het zit er allemaal in: een gesproken intro (“Straight Outta Hell”), een brulkoor (“Ramses The Anonymous”), een typisch slepend Maiden-intro (“Grand Inquisitor”) en nog steeds stoere-mannen-verhalen, maar nu spelend in de hedendaagse tijd. De ritmesectie (Davy Van Bel en Tim Van Herck) legt een strakke basis voor de grote riffs en twinsolo’s van Ben Cavens en Danijel Cecelja, terwijl zanger Kristof Van Den Bergh gevarieerd zingt, van Biff Byford-achtige brulzang tot Rob Halfordiaanse uithalen. Je krijgt nergens het gevoel dat hij boven zijn macht aan het zingen is en dat is iets wat iets meer zangers in het genre in de gaten zouden moeten houden. Ook – of juist – als ze een minder goede stem hebben dan Van den Bergh. Het geluid van deze EP is modern en tegelijkertijd ouderwets: met een strakke uitvoering en sound klinkt het beslist beter dan in de jaren tachtig het geval geweest zou zijn, maar zonder de opgefokte, gecomprimeerde koptelefoonsound van allerlei nu-metalbandjes.
De zes tracks duren samen zo’n zesentwintig minuten. Waar Maiden tegenwoordig een halve track bezig is om er een einde aan te breien heeft Sons Of Lioth er voor gekozen om niet per definitie over de vijf minuten te hoeven. Dat is een prima beslissing geweest, want het betekent dat de tracks hun scherpte behouden. Alle zes de songs zitten prima in elkaar en stralen zoveel plezier uit dat ze uitnodigen de luchtinstrumenten tevoorschijn te halen, en dat is volgens mij een heel belangrijk element in dit genre. Ieder zal er zijn eigen favorieten uitpikken. De mijne zijn het titelnummer en “Ramses The Anonymous”.
Bij de vormgeving van het album is dezelfde houding van serieus lol trappen terug te vinden. De voorzijde van het album wordt gesierd door een prachtige afbeelding in cartoonstijl, terwijl aan de binnenzijde de teksten staan afgedrukt. De enige omissie is een opmerkelijke: de namen van de bandleden…
De New Wave Of British Heavy Metal is allang niet New meer. Dat betekent dat je ook de stijl van Sons Of Lioth ouderwets zou kunnen noemen. Is dat erg? Welnee. Ik zal altijd lekker ouderwets verkiezen boven geforceerd hip. Zeker wanneer het zo aanstekelijk is uitgevoerd als op Judge Hammer.
SOUNDCLOUD EP