Dit komt bijvoorbeeld goed naar voren in het nummer The Machinery. Een nummer waarin ze zich drukmaken over de invloed van diverse media en de dominantie van de technologie. Dit alles in een prettige heavymetal sfeer. Een sfeer die het geluid van Sons Of Sounds over de hele linie wel goed weergeeft. Er zijn wat progressieve accenten, maar het geheel ademt heavymetal. Magic en Movie Of My Life geven dit helemaal goed weer. Opvallend hierin is de stevige ritmesectie en het stabiele gitaargeluid met solide gitaarsolo’s.
De drie heren weten door te werken met tempo- en stijlwisselingen, nummers aardig interessant te houden. In Ikana (New Awareness) transformeert het nummer vanuit een zware depressie naar opklaringen met een flinke wind eronder. Ook opener Magic is hiermee gezegend. Bij tijd en wijle neigt het geluid naar een band als Kingdom Come (The Machinery en The Change), maar de heren hebben zeker ook goed gekeken hoe iemand als Ronnie James Dio omging met spanning en sfeer. Het meeslepende Exousia is gestoeld op een stevige basisriff, maar er heerst een prettige spanning in het nummer dat je meetrekt. Dat Dio-gehalte komt verder terug in Rock ’n Roll Monster. Daarbij is het nummer niet heel bijzonder, maar klinkt lekker weg.
Jammer genoeg weet Roman zijn stemgeluid niet altijd even goed neer te zetten. Naar het einde toe klinkt hij in My Star en Sirius & Mars niet heel overtuigend en dat is wel jammer.
In The Circle Of The Universe is een leuk album met dertien nummers die makkelijk wegluisteren. Echt een hoogstandje is het niet, maar dat kan ook niet altijd.