Uitstekende postrock plaat die vooral tijdens Besa tot ongekende hoogtes stijgt. Dat komt mede door het gebruik van cello en de imposante (bijna aan black) metal refererende drumritmes. De spanning stijgt ten top tijdens dit meer dan dertien minuten durende nummer. Soonago is überhaupt goed in de nummers interessant op te bouwen. Het melodieus spelen met hard-zacht zorgt ervoor dat elk nummer blijft boeien. Dit ondanks dat de overige drie nummers op deze plaat tussen de achtenhalf en meer dan tien minuten duren. Zo word je als luisteraar tot rust gemaand tijdens het overwegend zweverige Apophenia om plotseling wakker geschud te worden door brute gitaarriffs. De hardere metal komt overigens ook terug tijdens het titelnummer. De sfeer van dit nummer wordt versterkt door gesproken samples. De start van Evac begint met tribal drums en gitaarriffs die weinig onderdoen van een stonerrock band. Door alle breaks en interessante afwisselingen is het duidelijk dat de Duitsers geïnspireerd zijn door progressieve rock en metal. Door de prima productie is het een genot om deze plaat op te zetten en in de muziek weg te zinken. Het onderscheid tussen elektrische gitaar, bas en drums is goed te horen. Fathom is een absolute aanrader voor fans van instrumentale rock/ metal.
Soonago
Soonago – Fathom
596