Na jaren van stilte sinds hun demo release in 2014, vele bezettingswisselingen en optredens in de underground “Down Under” was daar in 2019 zomaar een EP release met 5 nummers van Sorathian Dawn, dat uiteindelijk resulteerde om Watain bij hun tour te vergezellen als support act.
In 2020 doken de twee vaste bandleden zanger Mrak en gitarist Valnostt de donkere krochten van Sidney in en hielden zich voor bijna drie jaar schuil. Dit allemaal om een album te maken dat eindelijk 10 oktober jongstleden het levenslicht zag. Radiant Terror was geboren!
Drie jaar is lang, maar als je dit album luistert snap je al snel waarom. De nummers zijn stuk voor stuk geweldig uitgemixt en er is aan vele details gedacht. Zet je koptelefoon op en je hoort hoe de virtuoze drumpartijen (ingespeeld door gastdrummer Robin Stone) door het stereo-effect van links naar rechts schieten, vergezeld door bij vlagen ongrijpbare gitaarsolo’s en beukende bassriffs. Of zoals ze zelf omschrijven: Leadgitaar gedreven benadering van compositie.
Om Mrak zijn vocalen niet te vergeten, want met hoeveel energie kun je je teksten uit je strot krijgen? Rauw, schel, afwisselend met een ietwat donkere deathachtige grunt. Een ouderwetse Black metalscream die er mag zijn. Als hij deze energie op het podium in zijn performance weet om te zetten richting publiek, mogen ze van mij snel in het vliegtuig stappen richting Europa!
Het artwork op de cover laat niets te wensen over en is een prachtig schouwspel dat de muziekstijl goed begeleidt. Een wáár kunststukje gemaakt door mede Australiër Mitchell Nolte. Zeker de moeite waard om eens zijn website te bezoeken.
Het thema achter het artwork en het album is een samensmelting van westerse en oosterse esoterische tradities en verhalen. Wetende het West-Europese verhaal van de wilde jacht van Odin en het verhaal van Kalki, de wrakende avatar van Vishnu, die een einde maakt aan de Kali-yuga of ijzertijd zoals het zou worden beschreven in de westerse occulte tradities.
Zo… Bent u er nog? Nou, dan gaan we het verder over de muziek hebben!
Vanaf het eerste nummer met de titelsong Radiant Terror wordt meteen de muzikale toon van de rest van het album gezet. Met een kort spooky melodieus intro dat snel overgaat in retestrakke riffs en drumpartijen. De liefhebber van melodieuze blackmetal met death invloeden komt volledig aan zijn/haar trekken. Dubbele gitaarsolo’s in harmonie gespeeld doen soms wat denken aan NWOBHM invloeden. Afwisselend drumwerk wat dit genre muziek zo typeert, dubbele bassdrum in 32e, 16e en 8e noten, blastbeats en veelvuldig gebruik van al het koperwerk dat om de drummer heen hangt.
Ieder nummer heeft weer een andere thematiek in de gitaarriffs dat door het nummer heen steeds wordt herhaald. Lange snelle stukken die bij sommige nummers worden ondersteund door subtiele synths.
Bijvoorbeeld, nummer Tyrant Wolf Cult Attack begint in een wat Mardukachtige stijl. Een dreigende bass- en gitaarrif ondersteund door pompende drums. Is dat erg? Nee, absoluut niet, in tegendeel zelfs!
Het enige iets afwijkende nummer in het rijtje van negen is Spectral Citadel Above The Abyssal Sea, het zevende nummer op het album. Instrumentaal, geen drums maar sferisch nummer met synths en gitaren die jankend tegen elkaar in gaan. Shylmagoghnar is wat direct in mij opkomt!
Zo zou je voor ieder nummer iets kunnen opnoemen waar je het mee kunt vergelijken maar dan doen we de mannen van Sorathian Dawn echt te kort. Het is een heerlijk album met veel energie en passie. Erg jammer dat er nog geen songteksten zijn te vinden om de achterliggende gedachten bij de nummers nog verder te begrijpen maar dat mag de pret niet drukken. Hopelijk zien we ze ooit in Europa touren. En waarom niet? Met dit album laten ze zien dat ze er toe doen binnen de scene dus er gloort hoop… wat je van ver haalt is lekker!