Deze nieuwe Nederlandse band omschrijft hun muziek zelf als ambient doom/sludge. En daar slaan ze eigenlijk de spijker mee op de kop. Het is namelijk wat te simpel om de vier composities simpelweg onder doom of sludge weg te schrijven. Ja er zitten wat Black Sabbathiaanse trage doom riffs in maar die worden omgeven door een extra atmosferisch geluid en er klinken ook meer progressieve gitaarsolo’s. Op titelnummer Sordid Empire worden engelachtige, vrouwelijk vocalen worden bijgestaan door rauwe, grunts die doen denken aan de heel vroege Within Temptation. Die vrouwelijke vocalen ontbreken op de andere nummers, maar de radeloze, schuurpapieren stem van Remco Post vocalist is voldoende om de nummers te dragen. Met een speelduur van 10 tot 15 minuten hebben die genoeg ruimte voor een uitgebreide opbouw en wisselende spanningsbogen. Zo gaat bij The Bringer Of Life op het eind er ineens de sludge zweep over. Het laatste nummer, Victory Be Mine is blijkbaar een live track. Die spooky, trage riff die hem opent is meteen goud en trekt je moeiteloos de duistere atmosfeer van het nummer in. Je raadt het al, dit is geen easy listening die je even opzet tijdens de afwas. Typisch zo’n plaat die je het beste kunt luisteren op de bank, met koptelefoon, goed glas whiskey of warme chocomel.
Mooie plaat voor mensen die Paradise Lost, Crowbar en My Dying Bride te vrolijk en te commercieel vinden.