Je voelt meteen dat de basis voor deze heavy metal teruggaat tot de jaren ’80 en ’90, met bands als Accept, Kreator en Helloween. Maar dan wel met een heel moderne vibe. Ook Metallica (op Forwards You Move), Motörhead (op Out To Lunch) en zelfs een snuifje Marilyn Manson (op het slepende My Will Be Done) komen langs. De wereld van Souls Of Deaf is dus niet gestopt met draaien op het einde van de eeuw. Het gemiddelde tempo ligt hoog zonder dat we van speedmetal kunnen spreken. De solo’s en akkoorden klinken niet nieuw, maar het is ook niet dat ze hun helden platjes naspelen.
Muzikaal klopt dit plaatje van catchy, snelle heavy metal. Als we verbeterpunten moeten aanduiden, dan misschien de lyrics. Die kleven op een paar tracks misschien iets te veel aan het papier. Wat op papier klopt – volgens het aantal lettergrepen en het juiste rijm – bekt niet altijd vlot als je het zingt. Een paar keer is het gelukt om een vlot meezingbaar refrein neer te zetten (op Out To Lunch en My Will Be Done), terwijl een paar andere tracks net zo een pakkend refrein missen (oa Adrenaline Takes Control). Maar dat geeft deze band nog wat ruimte om nog te groeien.
Wie het tekstvel doorneemt, kan er niet omheen. Zowel openingstrack Fall From Grace als The Subject Of Your Crime lijken een afrekening met toenmalige leden van vorige bands. Er zitten net iets te weinig hints in de teksten om uit te maken over wie het gaat. Of misschien gaat het toch gewoon over het steeds terugkerende cliché van dat ene bandlid dat zichzelf en de band in de vernieling heeft gezopen of met de schamele inkomsten is gaan lopen. Maar deze twee songs blijven ook zonder die context mooi overeind.
Een prima album met pakkende en snelle heavy metal.