Een metalavond met bijna 800 mensen in het publiek, het is al even geleden dat we daarover nog konden schrijven. De ploeg van het Alcatraz-festival kreeg het voor elkaar op het coronaproof evenementenplein van de stad Kortrijk in België. Deze zomer hebben we in België een paar coronaproof evenementen meegemaakt, maar bij deze Sound Of Noise was inzake veiligheid echt helemaal niets aan het toeval overgelaten, zonder al te veel aan sfeer en beleving in te boeten.
Voor de presentatie was zanger/brouwer Franky De Smet-Van Damme, van Channel Zero en van het Turbeau-bier, naar Kortrijk gekomen. De eerste band die hij mocht aankondigen was Dyscordia. Voor deze progmetalband was het toch al het tweede grote concert dit jaar in hun thuisbasis Kortrijk. Begin dit jaar stonden ze in een lang vooraf uitverkochte Kreun voor de release van hun album Delete/Rewrite. Het vervolg daarop met een drukke festivalzomer, daar stak de viruscrisis een stokje voor.
De band is pas in september opnieuw het repetitiehok ingedoken, maar in Kortrijk verkeerden ze in bloedvorm. Ook de geluidsmix en het licht waren perfect geregeld. Dyscordia koos op Sound Of Noise voor een best of-set die netjes verdeeld was over hun drie albums, met telkens twee tracks van Delete/Rewrite aan het begin en het einde van de set. De intro van Chtonic Star werd onthaald op een spontaan herkenningsapplaus en elke track werd met enthousiast applaus beloond.
Afgemeten aan het aantal T-shirts in het publiek was het Dyscordia Army duidelijk opnieuw op post in Kortrijk. Het Army is groot en trouw, wat het een beetje een berekende gok maakte om Dyscordia op de affiche van deze avond te zetten. De band van zanger Piet Overstijns loste alle verwachtingen in. Dyscordia speelt volgende zomer – als alles inzake het coronavirus goed komt tegen dan – op Alcatraz, samen met o.m. Vandenberg en Moonspell. Als de viruscrisis dan achter de rug is, komen daar vast nog wat festivals bij.
Bij de Belgisch-Nederlandse metalcoreband Spoil Engine is het een beetje hetzelfde verhaal als bij Dyscordia, en waarschijnlijk nog veel meer bands: rond de jaarwisseling een fijn album uitgebracht dat hen een drukke zomeragenda had moeten opleveren, en dan plots helemaal niets meer. Anders dan bij Dyscordia lag bij Spoil Engine wel nog het accent op dat jongste album, Rennaissance Noire, waarvan liefst zeven tracks de setlist haalden. Die werden aangevuld met drie tracks van Stormsleeper: Hollow Crown, Stormsleeper en Disconnect. Die laatste mocht de set afsluiten en werd door zangeres Iris aangekondigd als een fuck you-song. En dus gingen eens niet de hoorns, maar wel de middenvingers de lucht in.
Van alle metalgenres verwacht je dat metalcorefans het meeste moeite zouden hebben om braaf op hun stoeltje te blijven zitten, maar dat is toch gelukt. Zittend headbangen en zelfs een klein beetje een zittende moshpit (met de schouders tegen je buurman in je bubbel aanschurken), zo kan het dus ook. Een wall of death zat er vanop de stoeltjes niet in, dus deelde Iris de zaal in twee in en mocht er tegen elkaar op gejuicht worden. Een beetje klassiek, maar het werkte wel. Zelfs als ze (toch een beetje cheesy) vraagt om aanstekers en mobieltjes-lichtjes in de lucht te steken , deed het hele plein mee. Zowel bij de bands als bij het publiek is de honger naar de echte concertbeleving echt groot.
Voor Spoil Engine was het dit jaar hun eerste concert met publiek sinds 70.000 Tons Of Metal en het zal vermoedelijk ook hun laatste van dit jaar zijn. Spoil Engine mag volgende zomer in België alvast aantreden op de Waregemse Metal Days en op de Miracle Metal Meeting, maar daar komen vast nog een heel pak festivals bij.
Als de Invaders tijdens hun soundcheck samen de intro van Neil Young’s Rockin’ In The Free World inzetten lijkt het alsof er een leuke cover in de setlist van deze speedthrashers geslopen is, maar die voorspelling wordt niet ingevuld. Wel krijgen we van Joe en zijn band een heel energieke set die bijna letterlijk de tracklist volgt van hun live-album Surge Of Insanity van 2019. De sfeer zit er nog altijd goed in en de vuisten gaan de lucht in. Dat er behalve licht en heel veel rook bij de Invaders ook vuurwerk aan te pas komt, maakt de beleving zo goed als compleet. Voor het publiek wordt het nu wel heel moeilijk om stil te blijven zitten.
Na de Venom-cover Witching Hour wordt het concert een beetje abrupt afgebroken, hoewel er nog minstens twee nummers gespeeld moesten worden. Het is dan bijna stipt 22 u. Jammer, maar best te begrijpen. Het evenementenplein ligt helemaal in het centrum van de stad en ondanks het tentzeil wordt er zo goed als in open lucht gespeeld. Het is bovendien nog maar de tweede concertavond op het plein en dan moet je toch wat op je tellen letten. Geen Raising Hell en Victim Of Sacrifice dus, wel een heel enthousiast eindapplaus voor de band en de organisatie.
Ja, er waren veel regeltjes waaraan het publiek zich moest houden, maar op dit moment is dit soort concerten het dichtste wat bij het origineel komt. En bijna 800 mensen hebben er heel hard van genoten.