Het uit Noorwegen afkomstige Soup weet heel goed verschillende muzieksoorten tot een geheel te mengen. Nu mixen stromingen als progressieve rock, postrock en folk traditioneel al goed, maar Soup maakt er iets extra’s van. Door de zachte zweverige stem van de zanger word je meegenomen door een pallet van verschillende muziekschilderijen. Elk nummer is een reis op zich. Op het ene moment droom je weg bij zachte tonen waarbij instrumenten als piano en fluit gebruikt worden. Op een ander moment word je bruut wakker geschud met een eruptie aan elektrisch gitaar. Die erupties worden regelmatig met orkestrale ondersteuning aangevuld. Blazers en (bedachte) chaos zorgen op dat soort momenten voor verwondering. De rustige passages getuigen juist van een ongekende ingetogen schoonheid. Soup grijpt terug op de hoogtijdagen van de progrock uit de jaren zeventig, maar weet er een futuristische sound aan toe te voegen. Met slechts vijf nummers in nog geen veertig minuten weet Soup te overtuigen. Ondanks die beperkte tijd klokken de meeste nummers rond de zeven tot negen minuten. Dat komt omdat Skins Pt. 1 ongeveer anderhalve minuut duurt. Het opus magnum is wat betreft tijdsduur en intensiteit opener Burning Bridges. Dat bevat vijftien minuten vol met mooi opgebouwde sfeerwisselingen. Visions vraagt tijd om te rijpen. Na verloop van tijd groeit het besef dat je naar iets speciaals zit te luisteren. Prachtige plaat.
Om de dorst naar meer te lessen is er overigens een speciale dubbel LP uitgebracht waarop nog eens drie extra nummers staan.
Soup facebook
Soup – Visions
438
vorig bericht