Space Of Variations weet me live best te verrassen. Waar op hun albums de muziek me niet helemaal pakt komt het zo op het podium prima uit de verf. De electronische elementen lijken daar wat meer plaats te maken voor een dikkere groove. Ik kon mijn hoofd in ieder geval niet stilhouden bij hun chaotische metalcore.
Khroma‘s electro metal doet me wat minder. Dat komt met name door de te grote plek die soms het drumwerk en synthesizer krijgen net op de verkeerde momenten waardoor het tempo en de groove wat verloren raken. Toch is er een kort moshpit momentje waarbij uw verslaggever een elleboog in de ribbenkast kreeg te verduren die hem deed evacueren naar de sissy corner.
Ongetwijfeld had The Agonist in hun hoogtijdagen als headliner gespeeld. Hoewel het nieuwe album wat mij betreft gevarieerder en sterker is dan ooit haalt hun populariteit nu het niet bij de Alissa White-Gluz dagen. Jammer, want nieuwe frontvrouw Vicky Psarakis heeft een brede range qua stem. Screams en grunts worden moeiteloos afgewisseld met melodieuze clean vocals. Bovendien staat ze het publiek op sympathieke wijze te woord en heeft ze in haar uitstraling een extra gun-factor. Dat komt vooral naar voren in een nummer als Orphans en afsluiter As One We Survive. Jammer alleen dat met slecht negen nummers op de teller er tijd verspild wordt aan een overbodige drumsolo.
Als de hype uit Oekraïne, Jinjer, het podium betreed, nadat we met een digitale klok op de backdrop hebben kunnen aftellen tot het begin, is de zaal bomvol. Dat het succes van deze band grotendeels te wijden is aan frontvrouw Tatiana Shmailyuk staat buiten kijf. Dat komt niet alleen door haar sterke stem maar ongetwijfeld ook door haar uitstraling / looks. Vanavond laat ze zien dat panterprintjes blijkbaar nooit uitraken en ze niet alleen een plek hebben in de glam metal van vervlogen tijden maar ook in de metalcore. In een kort rood topje en spandex broek met panterprint heeft ze voor een niet alledaagse look gekozen in de metal. Toegegeven, ze heeft de sixpack om er mee weg te komen.
Gelukkig haalt Tatiana de twijfel die het dubbele gevoel bij een dergelijke sexy blikvanger oproept snel weg met haar vocalen. De power in de grunts en screams zijn indrukwekkend maar ook de rustigere passages zoals het begin van Retrospection of het bijna reggae achtige stukje van Judgement (& Punishment) komen er lekker uit.
Een aardig gevarieerde avond met ouder en nieuwer talent waarbij het geluid in de zaal prima was en de artiesten alles hebben gegeven. Een por in de rib waard.