Speed Queen: wijdbeens naar Wacken

Speed Queen heeft zopas de finale van de Belgische Wacken Battle gewonnen en mag begin augustus op het legendarische Duitse festival gaan spelen. In een snikhete zaal Volkskring in Zingem haalde Speed Queen het van Phoenix Rebellion, Barricade, As Echoes Fade, Eternal Breath en Corpse Mutilation.
 
De zaal zat ondanks de drukkende warmte lekker vol. Maar het is toch opvallend hoe weinig zo’n Wacken Battle, toch een soort van Eurosongavond voor de metal, tot de verbeelding spreekt bij de lokale metalscene. Om voor amper een paar euro zes ijzersterke Belgische metalbands aan het werk te zien, komen er maar weinig hun huis uit. Elke band heeft natuurlijk een buslading eigen fans mee, maar die nemen zelden de moeite om ook de andere bands aan het werk te zien. En dat is best jammer, want aan talent en sfeer was er op deze finale van de Belgische Wacken Battle zeker geen gebrek.
 
Barricade mocht iets na zes uur al de avond aftrappen met zijn grinding hardcoremetal. De leden zijn niet aan hun eerste band toe en die ervaring in o.m. Krossbreed, Everyone Dies Alone en GoreForce5 komt in Barricade duidelijk boven water. De band zwoegt zich met veel energie door zijn set en doet verwoede pogingen om het publiek mee te krijgen, maar daarvoor is het blijkbaar nog wat te vroeg op de avond.
 
Eternal Breath brengt nogal klassieke heavy metal in de lijn van Iron Maiden en Iced Earth. De band draait al 21 jaar mee in het circuit, bracht reeds vier albums uit in eigen beheer en speelde op enkele buitenlandse festivals. Wacken zou de kers op de taart moeten worden en ze waren er in Zingem dicht bij. Het maakt ook dat deze band het klappen van de zweep kent: mooi opgebouwde composities, knappe gitaarsolo’s en een zanger met behalve een knappe cleane vocal nog een fikse dosis pathos en drama. Ook de jongelingen in de band doen hun best om niet de hele tijd naar hun snaren te kijken, maar oogcontact houden met het publiek is niet evident.
 
Dat is bij Speed Queen dan veel minder een probleem. Deze band heeft duidelijk nog meer live-ervaring dan Eternal Breath, al ligt de gemiddelde leeftijd een stukje lager. Deze jonge honden halen – afgaand op hun T-shirts – de mosterd bij muziek die hun ouders en grootouders leuk vonden: Led Zeppelin, Motörhead en Iron Maiden. Alleen dat ene Venom-shirt past niet helemaal in het rijtje. Maar met die invloeden brouwen ze iets dat je nog het best kan omschrijven als speedmetal. Die kruising tussen snelle hardrock en heavy metal brengen ze dan ook nog eens retestrak, maar vooral wijdbeens en met veel branie, wat dan weer overslaat op het publiek. Op een cliché meer of minder wordt niet gekeken, niet in de muziek en niet in de poses op het podium Maar het werkt. Een terechte winnaar die het ongetwijfeld goed zal doen op Wacken Open Air. Deze zomer staan ze ook nog op het Antwerp Metal Fest en spelen ze bovenop Wacken nog drie keer in Duitsland. Volgend jaar mogen ze aantreden op een ander Duits festival en gaan ze ook naar Griekenland. Deze Limburgers gaan mooie tijden tegemoet.
As Echoes Fade is een melodische hardcoreband. Ook deze band heeft branie en enthousiasme te koop en doet in zijn live-act best wel moeite om buiten de klassieke paadjes van de hardcore te treden. Deze jonge snaken zullen ook zonder stekje op de affiche van Wacken makkelijk hun weg naar het buitenland vinden.
 
Phoenix Rebellion brengt klassieke heavy metal, maar wil vooral zoveel mogelijk plezier maken op en naast het podium. Ze brengen goed in het gehoor liggende hardrock en metal in de lijn van Tankard en vooral Alestorm. Meezingen en –springen is haast onvermijdelijk. Tijdens de live-set verschijnt zelfs een piraat op het podium, voor wie het plaatje met de muziek alleen niet zou snappen. Muzikaal en technisch was dit misschien niet de beste groep van de avond, maar ze kregen toch makkelijk de hele zaal mee. Phoenix Rebellion eindigde tweede deze avond, maar zou minstens zo goed als Speed Queen de Belgische kleuren kunnen verdedigen op Wacken.
 
Het afsluitende feestje van Corpse Mutilation was van een andere orde. Muzikaal-technisch was dit om duimen en vingers af te likken, niets op aan te merken. Hun donkere en duistere deathcore beukte de aanwezigen in de nog steeds snikhete zaal helemaal murw. Prachtig gebracht, maar misschien niet zo toegankelijk als de andere bands.