De achtste editie van Speedfest valt dit jaar vroeg. Het decemberfeestje is verplaatst naar november; dat maakt het wel minder koud in de rij als we naar binnen willen. Het programma van het jaarlijkse rockfestijn brengt ons dit jaar helaas weinig uitdaging en grote namen, hopelijk brengt het ons wel nieuwe verrassingen. Dit jaar zijn er ook weer drie podia zodat er continu iets te zien is voor de muziekliefhebber en ook aan de hongerige magen is weer gedacht, al is daar de rij wel wat langer geworden. Laten we dat maar wijden aan groot succes.
Bullet betreedt het Wrecker Stage ergens in de middag als de zaal al wat is opgewarmd door voorgaande bandjes. De opkomst voorspelt een oude rock’n roll band inclusief excentrieke zanger met cape. Als we over de eerste hilariteit heen zijn, blijkt Bullet een ACDC achtige sound te hebben maar na een paar nummer begint het schrille geluid van de zanger wel wat te vervelen. Terwijl de gitaristen gelijkgestemd hun gitaren bewegen en de zanger verwoed over het podium waggelt, gaan wij alvast kijken bij Demolition Stage waar Valient Thorr gaat beginnen, een uit Amerika afkomstige rockband. Valient Thorr komt met een hoop allure op en gaat met in een volle versnelling van start. De zanger heeft een bak aan energie die hij vol overgave over het publiek heen stort. Stevige stoner speedrock, zo zou je het het best kunnen omschrijven. Een moordend tempo, snelle solo’s en schreeuwende teksten. De zanger springt ook nog eens het publiek in om zo nog meer energie vrij te krijgen. Een vermakelijk en muzikaal prima optreden!
We nemen een kijkje bij The P.O.X. Deze psychobilly band vindt zijn oorsprong in de jaren tachtig en heeft in de jaren een aardige schare aan fans kunnen opbouwen. Ze hadden ook een belangrijk aandeel in de opkomst van psychobilly. Ondanks het kleine podium van Trasher’s stage is het flink druk als de mannen het podium opkomen, inclusief contrabas. De muziek is opzwepend, protesterend en prima achtergrond om nog eens een biertje te bestellen. Halverwege het optreden lijkt de zaal toch leeg te lopen; het optreden wordt wat eentonig. Ook Rockportaal gaat elders verder kijken. We gaan vlug nog even kijken bij Tech-9 die vandaag hun laatste show geven. Een flinke bak hardcore en energie is wat ons voorgeschoteld wordt. Regelmatig nodigt de frontman fans uit om het podium te beklimmen en dat hoeft hij niet twee keer te vragen. Tech-9 maakt van hun afscheidsoptreden echt een optreden voor de fans door ze actief te betrekken.
Guana Batz is hopelijk een van de verassingen van de avond. Onvervalste rock-a-billy welke uitnodigt om te gaan dansen. Het publiek bij Wrecker Stage is dan ook uitgelaten, ietswat aangeschoten en klaar om te dansen. Deze Engelse psychobilly band treedt al velen jaren op als headliner op vele festivals. Ze weten de onvervalste speedfestsfeer te creeeren. Een van de leukste optredens tot nu toe. We lopen naar de andere zaal waar de oudgedienden van Agnostic Front gaan optreden. Het is al druk en voor velen zijn het jeugdhelden die weer op het podium staan. Veel speedfestgangers zijn opgegroeid met de teksten van Agnostic Front. De mannen van Agnostic Front stonden in de jaren tachtig vooraan in de hardcorescene in New York. Ook deze band laat veel energie zien en heeft er duidelijk zin in. Volledig volgetattoeerde frontman Roger Miret loopt heen en weer over het podium terwijl hij zijn teksten over de volle zaal heen spuugt. Voor velen is dit nostalgisch genieten. Voor mij iets te veel van het goede en daarom neem ik een kijkje bij The Sha-la-lee’s die op het Trasher Stage staan. Wat direct opvalt is de omslag van de sfeer; een heel stuk gemoedelijker en is er weer ruimte om een praatje te maken met oude bekenden en nieuwe ontmoetingen. The Sha-la-lee’s laten een vrolijk rockgeluid horen en lijken de zaal daarmee goed te kunnen vermaken.
Wat later is het de beurt aan Peter Pan Speedrock om het podium te betreden. Het is tenslotte hun avond. De zaal is dan ook goed gevuld als de bekende begintune ingestart wordt en je merkt de volle verwachting in de zaal. Peter Pan Speedrock staat garant voor snelle beats, strakke solo’s en vooral een grote bak met energie. En toch lijkt er tijdens dit optreden wat uit te blijven. Het publiek blijft wat mat en enkel voorin wordt er volop gedanst. Peter Pan Speedrock kiest ervoor wat klassiekers weg te laten waar velen waarschijnlijk toch op wachten en dat maakt het een matig optreden. Misschien raken de mannen wat verwend? En ook het vermaak dat Dikke Dennis brengt wordt vanavond gemist. Maar volgens de kenners is er gelukkig ook een groot pluspunt; de bassist maakt gebruik van Fender Precision geluid in plaats van de tubescreamer van voorheen, wat maakt dat het geheel muzikaal strakker klinkt.
Rockportaal sluit de avond af met The Urban Voodoo Machine en dáár worden we dan eindelijk beloond met dé verrassing van de avond. Een sfeervolle, flink gevulde band staat op het podium met een keur aan instrumenten als een contrabas, een tuba en saxofoon. De bont geklede muzikanten maken een waar feest op het podium wat met het zelfde gemak overslaat op het publiek. Het is dansen geblazen. Een mix van rock-abilly en gypsypunk vol invloeden uit New Orleans maakt dit optreden de parel van speedfest en een waardige afsluiter van de avond.
Voor de liefhebbers sluit Hatebreed het officiele programma af op Demolition Stage, wat de nodige fans zal trekken. Vele tevreden bezoekers lopen inmiddels richting de uitgang. We kunnen tevreden terugkijken op een rustige editie van Speedfest met helaas weinig muzikale uitschieters . Hopelijk is er volgend jaar weer wat meer gesleuteld aan het programma, dan zijn we er in ieder geval weer bij.
