Op dat full album worden een paar songs hernomen van de eerdere EP’s (Fun Control, Iron Ride en Drink, Fight, Fuck All Night) aangevuld met een tiental nieuwe eigen composities en een cover van The Train Kept A Rollin. Die song ken je misschien in de versies van the Yarbirds, Led Zeppelin of Aerosmith. De versie van Speedmobile klinkt vet, maar zal misschien niet zo lang in ons geheugen blijven hangen als die van Aerosmith.
De eigen composities zijn exact wat je kan verwachten als je psychobilly en garage combineert: uptempo rock, smerig, hitsig en catchy. De lyrics hebben niet heel veel diepgang, maar daar ligt in deze genres nu eens echt niemand wakker van. De riffs vliegen je om de oren en de vunzige rock ’n roll viert hoogtij.
Dit album is een feestje van begin tot eind.