Spencer Mackenzie – Preach To My Soul

Spencer Mackenzie is een jonge Canadese gitarist. Op de hoes ziet hij er echter nog een stuk jonger uit dan de 25 jaar die hij is. Bij de eerste beluistering had ik dan ook een andere stem verwacht dan het volwassen, Joe Bonamassa-achtige stemgeluid op de opener Baptized By Cold Water.
Muzikaal zit hij vaak ook niet zover van Bonamassa vandaan: stevig gitaarwerk met veel solo’s en met een uitgebreide band met achtergrondzangeressen. Wel is de productie van Ross Hayes Citrullo zo nu en dan wat gruiziger, wat hier overigens prima past. Mackenzies gitaarspel kent ook funk- en soulinvloeden. Dat hoor je bijvoorbeeld in een track als Test Drive, die hij opsiert met zowel Stevie Ray Vaughanachtige loopjes als funky lijntjes. En hoewel de track uiteindelijk over een relatie gaat, zorgt het staccato drumwerk voor een track waarbij je de highway zo voor je ziet. Your Turn To Cry kent soulvolle blazers en dito zang van Mackenzie. Two Doves is een ballad met de piano als drijvende kracht, waarbij orgel, slidegitaar en zangeressen het geheel prachtig aankleden. Het is bijna een rhythm and blues-track zoals wijlen Joe Cocker die had kunnen zingen. Zo heeft Mackenzie veel variëteit aangebracht in zijn songmateriaal. Zijn gitaarspel is zowel in ritmepartijen als in solo’s melodieus zonder overdreven krachtpatserij.
Er staan twee verrassende covers op. De eerste is No Good van JJ Julius Son, die eigenlijk JJ Juliusson heet en voorman is van de IJslandse band Kaleo, de tweede is Paranoid Blues van Paul Simon. Dat die tweede cover een stuk steviger is dan het origineel kan geen verrassing heten. Waar in het origineel akoestische slidegitaar en blazers te horen zijn, is het hier lekker scheurende elektrische slidegitaar met een tinkelend pianootje op de achtergrond en een solo van de Canadese gitarist Steve Strongman.
Preach To My Soul is net wat gevarieerder dan de standaard-bluesrockplaat en er klinkt veel seventies rock door in het songmateriaal. Het album kent fraai aangeklede instrumentatie en is geheel gespeend van effectbejag. Tegelijk is het een modern geproduceerd album. Zonder dat hij zich daar nou echt op lijkt te richten is het nog geschikt voor een groot publiek ook nog. Vooralsnog lijkt hij alleen in Canada op te treden, maar je zou hem volgens mij zo op de grotere bluesfestivals of bijvoorbeeld Bospop kunnen zetten. Mackenzie is een échte belofte.
 

Spencer Mackenzie website