Spiritual Beggars – Sunrise To Sundown

Het album Sunrise To Sundown laat de tijd herleven dat bands als Deep Purple en Rainbow nog de dienst uitmaakten in muziekland. Dat dit eigentijds kan klinken, mede dankzij een prima productie, laat Spiritual Beggars horen met aanstekelijke, groove gedreven nummers als Hard Road en opener Sunrise To Sundown. Opus magnus van het album is echter Diamond Under Pressure waarin de band naar de kroon steekt van het beste werk van Deep Purple. Dit mede met dank aan het orgel geluid van Per Widberg en de imposante, maar ook typische, hardrock stem van Apollo Papathanasio. Verder is Spiritual Beggars natuurlijk gitaar riff gedreven krachtpatserij van Michael Amott (ook bekend van Arch Enemy). Helaas houdt de band die broeiende jaren 70 sfeer niet consequent vast. Regelmatig komen er namelijk jaren 80 hardrock nummers voorbij. Dat begint eigenlijk al bij What Doesn’t Kill You, maar dit nummer wordt nog gered door een inventieve gitaar/ keyboard solo. Nummers als Still Hunter, ballad No Man’s Land en Dark Light Child klinken kwalitatief goed, maar zijn wel enigszins clichématig. Het drums gedreven en psychedelische I Turn To Stone heeft de boel dan nog even goed opgeschud. De toegankelijke semi-ballad Lonely Freedom is speciaal door de gitaar riff, solo en gebruikte psychedelica. Al met al is Sunrise To Sundown een prima plaat voor liefhebbers van de genoemde muziekstromingen. Lekker in het gehoor liggende en prima gespeelde 70er/80er hardrock.
Spiritual Beggars
[iframe id=”https://www.youtube.com/embed/hL6kYte8j84″]