Het debuut State Of Mind is een album dat volwassen klinkt en het beste uit de recente rockgeschiedenis verenigt in de tien composities op het album. Samenvattend laat Spitfire op State Of Mind een sterk rockende ervaring achter, waarbij er geproefd mag worden uit andere subgenres. Zanger en gitarist Rory Claes komt misschien het meest naar voren door zijn krachtig strotgeluid en het sterk aanwezig gitaargeluid. Maar dit blijkt alleen mogelijk te zijn door de stuwende ritmesectie van bassist Luca Britti en drummer Bart Caslo. In het meer gangbare Kingpin is dat duidelijk te horen, maar verder op het album komt het eveneens naar voren in Control. Een nummer met een southernrockaccentje. Binnen het rockgenre ligt de nadruk op het begin en het einde van het album.
In I Need Help wordt in de coupletten de spanning goed opgebouwd. Het ligt dan in de lijn van de verwachting dat het dan moet gaan spetteren en dat gebeurt gelukkig dan ook in de refreinen. Aan de ene kant heel voorspelbaar, maar aan de andere kant heel prettig. Met een opzwepend ritme wordt daarna The Train ingezet. De hele melodielijn werkt toe naar hoogstandjes die in de ‘refreinen’ hun maximum bereiken. Een ‘zout’ gitaardeuntje laat het nummer dalen naar de stevige basis. Met het nummer Kill Me vertraagt Spitfire zichzelf. Het nummer heeft een langzaam en zwaar karakter. In de bijbehorende video vinden we actrice Kimberley Klaver. Op zich is Kill Me een beetje een retronummer dat met de wortels enerzijds in de jaren zeventig voeding zoekt, maar anderzijds sterk de muzikale vitaminen uit de jaren negentig haalt. Deze vermenging van oer-mineralen laat een sterk gevarieerde compositie floreren. Het album sluit rockend af met Lenny. Er wordt zo aan het eind genoeg distortion gebruikt om het geheel een lekkere korzelig geluid mee te geven.
Wat State Of Mind nu zo lekker maakt om te luisteren is de aanvulling van wat hiphop-achtige composities die we voornamelijk in het midden van het album treffen. Newton biedt een geluid dat qua muziek en zang een Rage Against The Machine-toefje in zich heeft. In de compositie floreert een subtiel hoog gitaargeluid. Dit in combinatie met een groovend ritme zorgen ervoor dat je wel mee moet bewegen/wiegen. Het sterke Rough Enough ligt in het verlengde van Newton. Eveneens een heerlijk groovend en rockend nummer dat je kunt blijven draaien. Via het langzamere rockende One (inclusief funky-jengelend gitaargeluid) ben ik sterk overtuigd van het groovy-rockgeluid van deze Belgen. Nog een keer mag ik via Voodoo Doll rock en groovende metalriffs genieten van het geluid van Spitfire.
State Of Mind is een lekker rockalbum dat meer in zich heeft dan je in eerste instantie vermoedt. Het gaat om de variëteit en de gretigheid van het album dat steeds meer gaat leven. Prachtig debuut van onze zuiderburen. Zaterdag 14 januari zal het album uitgebracht worden en live gepresenteerd worden in poppodium Altstadt te Eindhoven.