Het blijkt dat het Belgische/Hollandse collectief Spoil Engine onder de vlag van Arising Empire de EP nogmaals uitbrengt met aanvulling van vier gloednieuwe nummers die het totale aantal composities op tien brengt en als album wordt uitgebracht. Geïnspireerd door bands als In Flames, Arch Enemy en Bring Me To The Horizon weet het vijftal aantrekkelijke composities te maken die zelfs het KNMI in verwarring brengen. Als een wervelwind raast de band onder aanvoering van zangeres Iris Goessens door alle barrières heen. De bijdrag van Iris Goessens aan de line-up is een uitstekende zet geweest voor alle partijen. Voor Spoil Engine, voor Iris zelf en zeker voor de luisteraar.
Het wordt meteen duidelijk wanneer je de eerste noten van Disconnect tot je neemt. Het is niet heel verwonderlijk dat de band een uitstekende opwarmer is voor een band als Arch Enemy. Het heeft power en er ligt een uitstekende thrashriff aan het nummer ten grondslag. Van het hele nummer blijft het gescandeerde ‘Fuck You’ lekker hangen en geeft me energie. Iets dat live zeker zijn uitwerking moet krijgen op het aanwezige publiek. Juist de disconnecting maakt hierdoor contact.
Silence Will Fall start in nagenoeg hetzelfde tempo en met dezelfde gretigheid als Disconnect. Iris klinkt sterk in Silence Will Fall. Ze maakt goed gebruik van alle mogelijkheden die haar stem haar te bieden heeft. Het rapachtige stuk wordt afgewisseld met een fraaie grunt om daarna melodieus het refrein in te zetten. Ondertussen ligt daaronder een mooie metalcorebasis waarin het gitaarduo Steven Sanders en Bart Vandeportaele elkaar aftroeven en aanvullen in wisselende riffs. In alle hevigheid is het mooi om te horen dat na drie minuten even pas op de plaats wordt genomen om van daaruit de kracht weer op te bouwen.
Het tweede nieuwe nummer Doomed To Die is een opzwepende compositie die doorspekt wordt door een goede melodie die blijft hangen en live de nodige handjes op elkaar krijgt. De gitaarsolo in de compositie klinkt fraai en heeft het karakter van een goede heavymetalsolo waarbij Matthijs Quaars en Kristof Taveirne voor een stevige en voortstuwende ondersteuning zorgen.
Heel even is er een stilte voor de storm met het akoestische intro van Weightless. komt zo overweldigend over dat ik in eerste instantie dacht dat het hele nummer live opgenomen was. Ook hier genoeg variatie vanuit diverse metalgenres waarbij snelheid en melodie samengaan in een allesvernietigende composities. Het is minder opzwepend over de hele linie, maar komt wel heel krachtig over.
Stormsleeper is een meer uptemponummer. Iris laat in deze energieke en dynamische compositie horen dat zij absoluut meer is dan een ‘scheurijzer’. Ook haar stevige clean vocals passen goed in dit nummer. Stormsleeper heeft naast een uitstekende ritmesectie van Kristof en Matthijs vooral een zeer melodische inslag die nog eens wordt onderstreept door uitstekend gitaarwerk van Steven Sanders en Bart Vandeportaele. Je wordt door de scheurende gitaarsolo de thrashkant op geduwd, terwijl aan de andere kant de melodie meer de nu-metal naar voren stuwt. Een compositie die nog altijd staat als een huis. Zeker wanneer het ineens na een stevige versnelling afgelopen is.
In Hollow Crown zijn de metalcoreinvloeden extra prominent aanwezig in het totale plaatje. Je wordt getriggerd door de afwisselende riffs, door het snelle en strakke drumwerk van Matthijs en heel even door een subtiel basloopje uit de hoed van Kristof. Ook hier laat Iris zich van diverse kanten horen, wat haar bijdrage als zangeres extra gewicht meegeeft.
Black Sails is wederom een nieuwe compositie. Spoil Engine heeft er voor gekozen om naast het vertrouwde metalcoregeluid gebruik te maken van een rustige pas op de plaats met daarin slechts ruimte voor gitaar en hi-hat. Een moment dat weer bruusk wordt verscheurd door een uitbarsting met daarin nogmaals een solo en de sterke grunts van Iris.
Spoil Engine blijft als een bulldozer doordenderen in The Verdict. Het nummer heeft sterke overeenkomsten met het nummer Disconnect. Ik weet niet precies waarom maar het is een gevoel. Waarschijnlijk door de herkenbaarheid, intensiteit en het vertrouwde gevoel dat Spoil Engine me ondertussen geeft.
In Singing Sirens Iris laat wederom horen dat zij meer is dan een ‘misthoorn’. Hoewel zij in deze compositie laveert tussen clean vocals en grunts overheerst in dit relatief rustige nummer het mooie stemgeluid van haar en is sterk in de samenzang naar het einde van deze compositie toe. De afwisseling muzikaal is in een uitstekend evenwicht neergezet en klinkt daardoor krachtig en gevoelig tegelijk.
Met Wastelands sluit Spoil Engine het album Stormsleeper af. Nog één keer is het vol gas en laat de band horen dat ze klaar zijn voor een internationele plaats om menig podium. De ondertussen vertrouwde mix van opzwepende ritmes, stevige riffs en melodieuze bruggetjes is ook in Wastelands aanwezig. De breakdown is er daarbij één om van te smullen.
Ten aanzien van de EP is er dus een kleine meerwaarde qua aantal composities. De vier toegevoegde composities zijn echter van eenzelfde kwaliteit en laat horen dat Spoil Engine zichzelf serieus neerzet als een goede metalcoreband.
Met de release op 5 mei zal dit een bevrijdingsdag zijn die niet snel vergeten zal worden.