Spread Eagle – Subway To The Stars

2019: Het jaar van de glorieuze comeback van Spread Eagle? Driewerf ja! De band uit New York bracht in het jaar 1990 hun debuut uit: een plaat met een punky variant op sleazerock, aardig, maar niet wereldschokkend. Drie jaar later kwam de opvolger Open To The Public uit. Dit album was een reuzestap vooruit; volwassen composities met veel melodie, maar ook een flinke dosis ballen. Een album wat na meer dan 25 jaar nog steeds fris en ronduit indrukwekkend klinkt. Na dit album gooide de band de handdoek in de ring en bleef het naast wat projectjes van de bandleden stil. Bassist Rob De Luca bracht met Of Earth nog wel een aardig Floydiaans album uit, maar de impact van het tweede Spread Eagle album had het zeker niet.
Een Fast Forward naar 2019: De band is terug met het album Subway To The Stars en heeft voornemens om in America en Europa te gaan touren. Van de klassieke Line-up zijn alleen zanger Ray West en bassist Rob De Luca over, maar dit waren in het verleden ook de leden die voor een groot deel de sound en composities bepaalden. Subway To The Stars klinkt dan ook als het logische vervolg op Open To The Public. De composities zijn nóg volwassener en doordachter maar tegelijkertijd is er niets aan power verloren. Ray West duikt wat minder vaak de hoogte in met zijn stem, maar laat op gezette tijden horen dit wel degelijk nog te kunnen. De productie is heerlijk nineties. Geen dichtgesmeerde muur van geluid dus!
Het album start met de makkelijke en toegankelijke titeltrack, maar vooral daarna is het genieten geblazen. 29th Of Februari is een heerlijke, bijna dansbare, track met een pakkend refrein en atmosferisch middenstuk. Sound Of Speed was al een tijdje via Youtube te beluisteren en is een slimme single die snel laat horen waar de band voor staat. Op het navolgende Dead Air laat de band horen welke progressie ze hebben gemaakt: pure Earcandy! Grand Scam laat de band horen zoals we die vanuit een verder verleden kennen, vol gas met maatschappijkritische teksten.
Andere aanraders zijn Cut Through met die heerlijke gitaarsolo, Little Serpentina met de melodie die zich onmiddellijk in je hoofd nestelt en de prachtige afsluitende ballad Solitaire. Als ik zo teruglees merk ik dat vrijwel alle tracks individueel aandacht verdienen en dat is indrukwekkend. De band is terug en ik zal het album zeker blijven luisteren totdat ze hier in Europa te zien en horen zijn.
http://spreadeagle.us