Eindelijk maar toch. Groningen heeft zijn eerste grote internationale muziekfestival. Vandaag barst de eerste editie van Stadspark Live los in het Stadspark in Groningen. Een ééndaags festival met zes artiesten, georganiseerd door MOJO in samenwerking met SPOT Groningen (Oosterpoort) en de gemeente Groningen.
Al een tijd werd er gespeculeerd dat organisatiebureau MOJO in Groningen interesse had om een festival met (internationale) allure te organiseren. Op 18 december 2018 kwam het verlossende persbericht, inclusief direct al wat grote namen voor op het affiche; Sting en Anouk. Een festival waar het niet alléén om de muziek zal draaien, maar ook een food-festival voor een gezellig randprogrammering moet zorgen.
Het was altijd al vreemd waarom een muziekstad als Groningen geen eigen festival heeft. Groningen dat toch bekend staat om het internationale evenement Eurosonic/ Noorderslag en een bruisende stad is waar elke dag in tenminste één café wel livemuziek te horen is. Daar komt bij dat het Stadspark met het Bevrijdingsfestival en Kingsland laat zien dat het zich uitstekend leent voor festivals. In 1999 traden de Rolling Stones er op en een jaar later Tina Turner. Waarom dit nooit is doorgezet weert ik niet, maar sindsdien is Groningen wel verstoken gebleven van een groot festival of internationale act.
Daar komt dus vandaag verandering in met Stadspark Live. Met een tas fotospullen ga ik op de fiets richting Stadspark. Een thuiswedstrijd voor mij en toch benieuwd hoe dit festival zal lopen qua organisatie beleving. Het weer werkt mee. Zonnig, in de middag wat bewolking en vervolgens tegen de avond weer opklaringen. Dat Groningen een fietst stad is, bewijst de lange rij fietsers die voor en achter mij rijden.
De formaliteiten bij de ingang zijn binnen 30 seconden geregeld. Ze weten direct dat ik namens Rockportaal kom en krijg direct de pers/ foto-accreditatie + aanvullende informatie waar ik mij melden moet; Het scheidsrechtershuisje waar een kantoortje is ingericht waar de pers zich kan vestigen. Kennis gemaakt met Martin van MOJO en de eerste informatie over het fotograferen van Anouk en vooral bij Sting op het mededelingenbord.
De eerste act is een zanger uit de regio (Emmen) die voornamelijk bekend is van Skik. We hebben het over Daniël Lohues die in de jaren ’90 met nummers als op fietse en ’t giet zoals ‘t giet redelijke hits hadden. Ofschoon Skik nooit officieel uit elkaar is, treden ze niet meer op. Maar Daniel is nog wel actief als zanger. In maart 2018 komt zijn laatste album Vlier uit met de single A28. Exact om 13.00 uur wordt het festival geopend door niemand minder dan Bert Visscher die op zijn cabaretachtige manier direct al zorgt door een leuke sfeer.
Daniël Lohues gaat er direct stevig in laat met zijn band duidelijk zien dat ze er zin in hebben. “Het wordt een mooie dag”, roept de uit Erica (Emmen) woonachtige Drent in het dialect. De ene hit, zoals Hier kom ik weg en Op fietse na de ander wordt gespeeld en het publiek zingt uit volle borst mee met o.a. ‘t Giet zoals ’t Giet. De band speelt strak en het geluid is prima. Het festivalsfeertje zit er al direct goed in.
Dat is zeer zeker ook geval als Ronnie Flex & Duexperience als tweede band acte de presance geeft. De wat jongere generatie neemt zoveel mogelijk de voorste rijen in met hun mobieltjes in de aanslag. Een enkele diehard fan mag zelfs voor de barrier plaatsnemen.
Laat ik maar direct met de deur in huis vallen! Ronnie Flex is zeker niet mijn muzieksmaak. Maar feit is wel dat Ronnie Flex een absolute hitmachine is en de afgelopen jaren is uitgegroeid tot het boegbeeld van een reeds succesvolle hiphopartiesten die Nederland rijk is. In 2018 was hij één van de artiesten die met de helikopter act ook al het stadspark aandeed en tourt nu met zijn 9-koppige band Duexperience door Nederland voor uitverkochte zalen.
Zijn optreden is in één woord geweldig en ook proactief. Hij speelt met het publiek en als hij vraagt of één van de meisjes een haar stiekje heeft zodat hij zijn haar kan vastmaken, regent het stiekjes op de verder onbewolkte dag. Ook wilde hij halverwege zijn optreden eens horen hoe het is als hij Sting was. Nou dat heeft hij geweten. Het laat ook duidelijk zien dat de meeste bezoekers toch voor Sting komen.
Toch, en ik heb het al gezegd, vind ik zijn (reggae)muziek tamelijk ééntonig. Maar daar liggen de fans niet wakker van. Maar het optreden mag er zijn en past ook zeker bij de line-up. Ronnie komt bij mij in eider geval goed en sympathiek over. Ben alleen heel benieuwd wat er nu in zijn tasje zit dat hij het 60 minuten durend optreden bij zich draagt…..
Rond 16.00 uur is het wachten op één van de klappers van dit festival; Tom Odell. De pauze wordt 15 minuten opgevuld door Alex Ploeg, een cabaretier vooral bekend van Klikbeet. De vraag reist wat hij op zo’n festival doet. Zijn (soms grove) grappen vallen niet bij iedereen in de smaak. Het lijkt mij ook moeilijk om in je ééntje 25000 mensen te vermaken op een open terrein en ik had de indruk dat het publiek wel wat anders aan hun hoofd hebben. Wachten op de singer-songwriter uit Engeland.
Tom Odell is geen onbekende in het Stadspark. In 2017 trad hij al eens op tijdens het Bevrijdingsfestival. Tom Odell, ontdekt door Lilly Allen, wordt wel vergeleken met Leonard Cohen en beklom met zijn eerste album Long Way Down (2013) de Europese hitlijsten. In 2018 kwam zijn nieuwste album Jubilee Road uit.
Maar wauw, wat een geweldige zanger en wat een stem heeft die man. Het is best voor te stellen dat men soms met tranen in de ogen naar hem zit te luisteren en te kijken. In zijn witte pak en zwart overhemd achter een grote piano speelt hij al zijn hits zoals Real Love en Can’t Pretent en uiteraard Another Love. Deuntjes met klassieke invloeden en soms wat herkenbaars zoals een hele korte uitvoering van Piano Man (van Billy Joel). Nou deze pianoman zorgt ervoor dat het op dit moment echt genieten is geblazen. Je vergeet zelfs dat je maar drie nummers mag fotograferen en dus niet moet luisteren maar vooral je foto’s moet maken.
“Vreemd gevoel, dat je voor 25000 mensen mag optreden tijdens een festival”, zegt Arjen Lubach die, voordat the Specials mogen opdraven, zijn 15 minutes of fame krijgt op het podium. Wat Alex Ploeg niet lukt, krijgt Arjen wel voor elkaar. Vol zelfspot en actie krijgt hij in ieder geval de voorste rijen onder zijn aandacht. In één overactieve sketch brengt hij het publiek aan het lachten en zijn 15 minuten zijn voorbij voordat je er erg in hebt. Grappig ook dat zelfs tijdens dit optreden de persfotografen maar beperkt foto’s mogen maken. Na 5 minuten worden wij verzocht de pit te verlaten. Is het bij de artiest na de eerste drie nummers, bij een cabaretier schijnbaar na de eerste drie grappen, zeg ik nog tegen de persbegeleidster die het overigens uitstekend doet.
Tja, en dan the Specials. Ik ken ze nog van de jaren ’70 en heb ze ooit live gezien tijdens een CountDown-optreden samen met Madness en the Selectors. Drie bekende bands die deel uitmaakte van het 2-tone label. Met hun 2-tone-ska zorgden ze voor een nieuwe beweging in het Verenigd Koninkrijk en werden in die jaren de meest invloedrijkste band in de Engelse muziekgeschiedenis. In die jaren ook vrij berucht.
Daar is nu geen sprake meer van al verraden “protestborden” op het podium nog wel hun verleden. Met hun Encore-tour doen ze vandaag Groningen aan. Genoemd naar hun nieuwe album die in februari dit jaar uitkwam. Hun eerste album sinds 1980!
Het swingt direct maar vond Terry Hall (zanger van het eerste uur) er wat down uitzien. Waarschijnlijk heeft dit te maken met het feit dat ze eergister nog in Canada waren naar aanleiding van hun Encore-tour door de VS en Canada.
Maar het mag de pret niet drukken. Ze doen het nog prima en de diehard-fans (herkenbaar aan hun geblokte kleding en hoedjes) vermaken zich net als de rest van het publiek prima. Alle bekende hits worden gespeelt, maar ook nieuwe nummers die gaan over maatschappelijk kritische vraagstukken van hun nieuwe album. Na afloop kan je rustig concluderen dat the Specials met hun dans- en feestmuziek nog lang niet uitgerangeerd zijn en de bandleden van het eerste uur, Lynval Golding, Horace Panter en natuurlijk Terry Hall nog uitstekend meekunnen.
Wat Anouk betreft hoef je geen heel verhaal te schrijven. Je zou pagina’s tekort komen en direct maar met een boek beginnen (is die er nog niet?). Deze Haagse heeft al zoveel meegemaakt. Ze mag rustig bestempeld worden als één van de succesvolste zangeressen die Nederland op dit moment heeft. Op Pinkpop stal zij o.a. de show en dat doet ze ook hier op het podium. Met Girl opent zij haar optreden en de beuk gaat er direct goed in. Het was als fotograaf even afwachten wanneer we in de pit konden. Dat mocht niet bij de eerste drie nummers, maar pas bij de aanzet van Michel, haar zesde nummer van de setlist die grotendeels uit haar hits bestaat. Opvallend is dat ze van haar nieuwste album “Wen d’r maar aan” geen nummers zingt. Ofschoon ze zelf toegeeft een dagje ouder te worden waardoor een intro wat langer duurt omdat ze even moet bijkomen, staat zij nog steeds als een rockchick op het podium. Ze is goed bij stem en brengt het publiek met gemak tot één deinende massa.
Maar de meeste mensen komen toch vooral voor Sting. De hele dag zie je al mensen in een Sting (en een enkele the Police) T-shirt rondlopen. Kleedje op het veld, biertje of wijntje bij de hand en genieten van de zon die zich steeds meer laat zien. Met Message In A Bottle opent Sting om 21.30 zijn optreden die 1,5 uur gaat duren. Het is dan ook direct te verklaren waarom ze deze artiest als afsluiter hebben gekozen. Sting (Gordon Sumner) staat als een persoonlijkheid op het podium en binnen een minuut zit de sfeer er in. Gaaf is ook dat niet alléén nummers van Sting worden gespeeld, maar ook veel nummers van the Police als onderdeel van de My Songs European tour en de promotie van zijn gelijknamige album.
Dat Sting een grootheid is, blijkt aan alles. Zijn muziek is top en alle grote hits komen voorbij. Live klinkt het allemaal geweldig en het is een superafsluiter van dit festival.
Ook op de social media regent het positieve reacties en een live-blog dat door de organisatie nauwlettend wordt gevold, geeft louter positieve reacties. Met zijn Police hit Next To You, sluit Sting het festival af.
Stadspark Live is een geweldig succes en met 25000 bezoekers met stip geslaagd en uitverkocht. De organisatie zit goed in elkaar en er was met alles rekening gehouden. Het festivalterrein was sfeervol ingericht met o.a. veel gekleurde kussens, supergrote strandstoelen, bankjes en een foodfestival waar voor elke doelgroep wel iets te eten valt en alles in één huisstijl. Wel soms lange rijen bij de friet- en hamburger kraampjes (puntje van aandacht), maar verder prima.
Bert Visscher die alles aan elkaar praat doet het goed met soms leuke “huishoudelijke” mededelingen. Zo heeft Anouk afgezegd en komt Imca Marina in de plaats en land Sting zo op vliegveld Eelde…..als dit vliegveld dan nog bestaat!
Maar de belangrijkste mededeling was toch wel dat na afloop van Stadspark Live er een vervolg komt…………….op 20 juni 2020.
Stadspark Live – Stadspark Groningen 22/06/2019
798
