Stahlmann – Quecksilber

Electro rock of Duitse industrial rock komt in Nederland niet veel verder dan Rammstein. Ondanks dat ook Rammstein hun geluid deels geleend heeft van Oomph! blijft het echte succes van de Duitse electro rock scene in Nederland slechts beperkt tot één band. Stahlmann is een band die zich in hetzelfde segment begeeft, maar die veel meer weg heeft van de imposante Gothic electro rock van, bijvoorbeeld, Unheilig. “Quecksilber” heeft namelijk wel dezelfde trekjes als Rammstein (een muur van gitaren, zanger met een zware stem, teksten in het Duits), maar heeft vaak ook aandacht voor dansbare melodieën. Meer afwisseling dus en dat is mogelijk het probleem om in Nederland echt door te breken. Voor metal fans staan er namelijk nummers tussen die veel te soft zijn, voor Gotische medemensen is het weer te veel gitaar. Toch is “Quecksilber”, ondanks het gebrek aan originaliteit, geen slecht album. Het swingt, het beukt en het heeft (simpele) meezing refreinen. Stahlmann heeft alles wat er van een Duitse electro rock band verwacht mag worden. Het probleem is dat het ook niets meer dan dat is. Voor fans van het genre, waarin ook bijvoorbeeld Gothminister gerekend mag worden, is dit een leuk album. Voor liefhebbers van vernieuwing en verrassing is dit het net even niet.