Op de valreep van 2024 nog een plaat die om aandacht schreeuwt. STAHV weet space georiënteerde jaren tachtig muziek te vermengen met de jaren zeventig van David Bowie. Zo leent het nummer Askew het gevoel en ritme van de Bowie plaat Fame. Met dat in gedachte lijkt de omschrijving van de muziek redelijk duidelijk totdat STAHV met Bossa Supernova de bossa nova een nieuw gezicht geeft. Rocken kun je goed op het aanstekelijke The Calling. Circuit Crush doet denken aan jaren zeventig bands als The Sweet en Mud. Een van de hoogtepunten is de zweverige semi-ballad Leaving Light. De band valt duidelijk niet in de valkuil van lange hypnotiserende trips door het heelal. Het langste nummer is namelijk opener en titelnummer met een kleine vijf minuten. Dat is ook nog eens te danken aan een redelijk lang intro. Helaas valt de totale speeltijd van de langspeelplaat ook nogal kort uit. Slechts iets meer dan dertig minuten is natuurlijk veel te kort. Het is eigenlijk de enige kritische noot die te plaatsen valt. De muziek is namelijk lekker inventief maar ook heerlijk vertrouwd. Dit is deels te danken door terug te grijpen op oude bekende muziekstromingen en Bowie. Anderzijds wordt dat alles gemixt met een frisse en toch best vernieuwende aanpak. De mix tussen psychedelische keyboard pop en jaren zeventig disco rock met een grote rol voor de saxofoon pakt lekker uit. Sentiens Eklektikos is als eclectisch als de naam al aangeeft. Wel kent het een aantal vaste elementen die zorgen voor herkenbaarheid.