Stam1na – SLK

In thuisland Finland is het in 1996 opgerichte Stam1na eigenlijk al zeer succesvol sinds zij in 2004 bij Sakara Records tekenden. Ondertussen heeft Stam1na vijf cd’s uitgebracht die allen tot in de hoogste regionen van de Finse charts zijn geraakt. Ook SLK, dat al begin dit jaar in Finland is uitgebracht, wist al snel de gouden status te behalen. Nu is het blijkbaar tijd voor de Finnen om ook de rest van Europa kennis te laten maken met hun muziek. SLK, geproduceerd door Janne Saksa (o.a. Turisas), is niet in één stijl te vangen.
Hoewel de muziek van de band omschreven wordt als progressief en thrash, zijn deathmetalinvloeden zeker aanwezig op de schijf. Luister bijvoorbeeld naar het uptempo titelnummer SPK of Panzerfaust, waar eveneens paganinvloeden aanwezig zijn. Of Heikko Ehka. Eveneens een nummer met een flink tempo en een herkenbare gitaarriff. Het refrein echter is deathmetalsnel. Hoewel Stam1na nogal eens van stijl wil wisselen tussen en in de nummers, blijft dit bij Heikko Ehka achterwege. Ook Masiina kenmerkt zich door een zekere rust. Het is een leuk nummer, niet chaotisch en heeft een lekkere stevige groove in zich. Het heeft daarentegen wat industrieels in zich. De overige nummers hebben toch een licht chaotisch karakter door de vele stijlen en tempowisselingen in zich, te beginnen met het openingsnummer Rautasorkka. Lichtelijk chaotisch en onregelmatig boort het zich door de dubbellaags klinkende compositie waarbij de basis vanuit een snel tempo voort dendert en de zanglijn van Antti Hyyrynen er traag doorheen walst, terwijl een subtiel pianogeluid van toetsenist Emil Lähteenmäki het geheel complementeert. En dat allemaal in de Finse moerstaal van de band, wat het geheel wel weer bijzonder maakt qua geluid. Ook in Kalmankansa en Kylma Kuuma Kylma is er regelmatig sprake van onregelmaat waardoor het voor mij wat fragmentarisch overkomt. Het Motörheadintro, de punkrockinvloeden en de rustige stukken in Kuolleiksi en de rock/tharsh/orchestrale/reggaeachtige elementen in Dynamo maken het allemaal niet heel toegankelijk om te luisteren, daarentegen wel weer interessant. Het poppy bijna medleyachtige nummer Usko Pois en het bijna easylistening Kolmen Minuutin Hiljaisuus maken voor mij de verwarring alleen maar groter.
SLK is daarmee een bijzonder album van dit Finse Stam1na, die volgens mij toch hun best moeten doen om buiten Finland wat roem te gaan vergaren. De band is oké, de nummers zijn toch wel prettig gestoord en door de vele invloeden zijn er genoeg metalliefhebbers die er iets van hun gading in kunnen gaan vinden. Het wordt echter nog wel even hard doorwerken voor de Finnen.