De Asgaard in Gent is een zaaltje waar doorgaans metal op het programma staat. Verandering van spijs doet eten en vorige zaterdag stond er een mix van punk en gothic/wave op de agenda, met drie bands die elk een bijzonder verhaal hebben.
The Dirty Scums bestaan al sinds 1981 en zijn daarmee zowat generatiegenoten van The Kids en Red Zebra, twee Belgische bands die ook nog steeds actief zijn. The Dirty Scums hebben in de Belgische punkscene een goede reputatie, maar daarbuiten hebben ze de voorbije 40 jaar weinig fans gemaakt. Bij de start van hun optreden in de Asgaard zijn maar een handvol fans van de band opgedaagd in een shirt van de Scums. Ze zijn met te weinig, te oud en misschien ook niet enthousiast genoeg voor een wilde pogo. Zanger-gitarist Dirty Pik geeft wel het volle pond, maar legt zich al snel neer bij het feit dat dit voor The Dirty niet de meest memorabele avond zal worden. De set is een mooie dwarsdoorsnede van hun oeuvre, met onder meer een ode aan Debbie Harry (Blondie) en een sneer aan de toenmalige Belgische eerste minister Wilfried Martens (Martens, Jij Ouwe Rukker). Het leukste moment bij The Dirty Scums is als het trio elk een bouwvakkershelm opzet en hun versie brengen van het Bob De Bouwer-lied, met als refrein ‘Gaan We Eentje Drinken? Nou En Of!’. Eén iemand in het publiek vraagt na de reguliere set een toegift en dat laat Dirty Pik niet liggen. Het trio perst er in een rotvaart nog drie nummers uit, met onder meer het hilarische nummer Joat (Ja). The Dirty Scums hebben al bekende punk-covers opgenomen. Daarmee hadden ze dit optreden misschien wat meer glans kunnen geven, maar ook zo verdient deze oude punkband alle respect.
Next! kwam al eens eerder aan bod op deze site. Deze band begon als coverband met een voorliefde voor new wave-hits en vervelde van daar uit naar een band met eigen nummers die nog wel wortels hebben in de postpunk van de jaren ’80. Met hun Ramones-cover Blitzkrieg Bop als eerste in de setlist rapen die van Next! de punten op die The Dirty Scums hebben laten liggen. De andere covers die nog op de setlist prijken zijn Modern Dance van The Definitivos (doet geen belletje rinkelen bij het Gentse publiek) en Living Room van Red Zebra (dan gaat het dak er wel af).
Nude As The News is een cover van Cat Power en sluit dus minder aan op de roots van deze band. Het is niet zo’n heel bekend nummer. Het is wel het nummer waarop zangeres Saskia haar visitekaartje afgeeft: wat een stem, wat een performance, … Het is twee jaar geleden dat ik Next! live zag en wat een progressie heeft zij gemaakt. Vroeger stond ze op het podium met een houding van ‘ik sta hier ook maar omdat ik een te grote mond heb opgezet op café’ terwijl ze vandaag echt een frontvrouw is die terecht met bijna alle aandacht gaat lopen.
Bij Next! zijn ze met z’n zessen, de helft vrouwen, de helft mannen. Een klassieke rockbandbezetting met wel twee gitaristen en dan nog een saxofonist. Die laatste drie maken dat het geluid van deze band heel vol zit en dat elk podium bij voorbaat te klein is om iedereen zijn plek in de spotlights te gunnen. Next! was er in de Asgaard op gebrand om alle nummers van hun eerste release te brengen en daarvan onthouden we vooral Greedy, Lovesong (geen cover van the Cure) en War als uitblinkers. Net als The Dirty Scums eigent Next! zichzelf nogal vlot een bisronde toe en daarin brengen ze een degelijke cover van Bad Reputation van Joan Jett & The Blackhearts. Het vooropgezette tijdsschema was op dat moment toch al compleet irrelevant. Next! moet nog wat groeien in hun eigen nummers, maar dit wordt een band met een mooie toekomst.
Gothic rockband Star Industry is de headliner van de avond. Deze band kende zijn hoogtepunt op het einde van de jaren ’90 met hun radiohit Nineties (op Stubru) en daarna volgden erkenning en concerten en festivals in het buitenland. Ze haalden de mosterd bij The Mission en de Sisters Of Mercy. Heel productief zijn ze niet. Doorgaans zit er minstens vijf jaar tussen elke albumrelease en sinds The Renegade uit 2015 heeft Star Industry geen nieuw studiowerk meer uitgebracht.
In de set in Gent zaten ook nog geen nieuwe nummers. Wel een mooie doorsnede van hun muzikale erfenis. Het Gentse publiek reageerde met het grootste enthousiasme op het oudste werk (Ceremonial, Be Real, Sodium Haze, …) en de Asgaard ontplofte als Nineties werd ingezet. Het publiek was al enthousiast maar bij dit nummer veranderde de zaal in één grote dansvloer voor vleermuizen.
Star Industry nam al mooie covers op van onder meer Depeche Mode en Roxette, maar in Gent brachten ze een compleet herwerkte versie van Eleanor Rigby van The Beatles. En in Sodium Haze werden ook nog een paar zinnen gezongen van the Eurythmics (uit Here Comes The Rain Again). Ook deze band kreeg – uiteraard – een toegift en daarna was het aanschuiven aan de merch-stand.
Star Industry – met een zonnebril voor elk bandlid – bracht een mooi opgebouwde set met veel vaste waarden en weinig verrassingen. In de bijna 30 jaar dat ze bestaan hebben ze enkel gewonnen aan overtuigingskracht. Ze kunnen nog altijd moeiteloos terugvallen op hun oudste materiaal, maar nieuw werk is zeker welkom.