België is voor mij het land van de vele gezichten. Maar zeer zeker ook van een geweldige metalscene. Er straalt een bepaalde sfeer en kracht van uit die ik lastig kan verklaren. Ik ben er een groot liefhebber van en als zich dan een nieuwkomer meldt wil ik er meer van weten.
Steegmoord is zo’n hagelnieuwe naam. Vorig jaar als studioproject opgericht toen, zoals de band zelf aangeeft, de pandemie de wereld in zijn macht had. En de band voelt zich nog comfortabel in deze positie maar kan niet wachten om een zaal te laten schudden. Wat ik een beetje jammer vind, is dat er geen enkele verdere informatie is over de band samenstelling. Het enige dat ik weet is dat wij hier te maken hebben met een debuutalbum waarop een zestal instrumentale melodieuze metaltracks staan. De invloeden van de muziek zijn, volgens de bio, bands als Mastodon, Opeth, In Flames, Dorje, Rabea Massaad, Toska en vele meer.
Your Liberation mag het album openen. Een onheilspellend donker intro waarbij ik moet denken aan Mordor. Met er omheen in het gras rondhuppelende kikkers en krekels. Heel bijzonder, en ik bedoel het zeker niet lullig, maar je moet het eigenlijk zelf beluisteren om te begrijpen wat ik bedoel. Het album gaat pas echt los bij Breaking my Chains. In your face zeggen ze wel eens en inderdaad dit knalt wel even meteen binnen. Zonder op de rem te trappen denderen de riffs om je oren waarbij de drums er lekker strak onder zitten. Instrumentaal kan soms erg eentonig en saai worden. Dat is in dit geval zeker niet aan de orde. Niet dat het waanzinnig origineel klinkt maar wel erg afwisselend en zeer krachtig. Als ik zelf een vergelijk mag trekken doe ik dat met bijvoorbeeld de muziek van Exivious. Man made Mountain trekt de lijn door maar start iets trager, waarna men halverwege wel de sneltrein even neemt. Tempowisselingen zijn er wat meer dan in de vorige track. Van stampende stoner riffs naar flink uptempo en weer terug. Ik probeer de muziek te rijmen met de titel. En dat is natuurlijk erg lastig als er geen tekst is. Het volgende nummer laat mij denken bij de start denken aan de ouderwetse Duitse trashmetal. Ballad of Bullets is totaal anders weer en nog melodieuzer. Van uptempo knallen tot een lieflijk klinkende toetsenpartij op het einde. Mocht de band ooit in een zaal los gaan zal er een pit ontstaan bij het inzetten Silent Hill. Halverwege even op adem komen maar geen tijd voor pils want je moet weer verder. Heerlijk dit! Het nummer is met 6:24 het langste van de EP. En ook hier verveelt het geen moment. Poputchik is een naam die men ooit aan de toog met een schuimige vriend van hoge gisting mij wel mag toelichten. Want ik wil dit wel een keer live meemaken en een praatje maken met de mensen achter deze band. Het nummer is een hoogwaardige afsluiter van een in mijn ogen zeer geslaagd debuut.
Steegmoord brengt zijn debuut EP, vooralsnog alleen digitaal, op 29 januari 2021 uit.