Sterling Ball, John Ferraro and Jim Cox – The Mutual Admiration Society

In 1999 richtte Steve Vai het Favored Nations-label op. Het was al snel hét label voor het betere (al dan niet instrumentale) gitaarwerk in alle genres. In de loop der jaren verschenen er albums van grootheden als Neal Schon, Stanley Jordan, Steve Lukather, Tommy Emmanuel en nog vele anderen.
Gaandeweg kwamen de releases min of meer tot stilstand. Tot nu, want Favored Nations heeft een deal gesloten met Mascot, het Nederlandse label dat na een stevige basis opgebouwd te hebben met vooral bluesrock steeds meer de vleugels uitslaat naar andere genres, met releases van onder andere Flying Colors, Ayreon en Triggerfinger.
De eerste release in de nieuwe samenwerking is van bassist/gitarist Sterling Ball, drummer John Ferraro en toetsenist Jim Cox. Die drie hebben al sinds 1983 een hobbybandje Biff Baby’s All Stars. Hobbybandje? Ja, want Sterling Ball is in het dagelijks leven CEO van Ernie Ball Music Man. Ernie Ball was zijn vader en de eerste die sets snaren voor de elektrische gitaar verkocht, waaronder de vermaarde Slinky’s. Music Man was een gitaarmerk dat mede werd opgericht door Leo Fender na diens vertrek bij Fender. Nadat Fender vertrok en wéér een nieuw merk begon (G&L) werd Music Man overgenomen door Ernie Ball. Het betekende de wedergeboorte van het merk, met beroemde endorsers als Albert Lee, Steve Morse, Steve Lukather en John Petrucci. En, heel gek, die laatste drie hebben op gezette tijden met Biff Baby’s All Stars meegespeeld en allen spelen mee op The Mutual Admiration Society. Net als sessiegitarist Jay Graydon en Favored Nation’s Steve Vai.
De songkeuze is zeer gevarieerd. Van bluesstandaard als Big Joe Williams’ Baby Please Don’t Go (hier met een buitengewoon psychedelisch orgeltje erin) tot een vermakelijke Disneymedley(!) met John Petrucci en van I Want You Back van de Jackson 5 (met mandoline!) tot Steve Vai’s jeugdfavoriet Sugar Shack. De songs zonder gasten zijn de moeite waard, maar het echte vuurwerk zit in de songs mét gasten. Zoals The In Crowd met Steve Morse en Sugar Shack met Steve Vai. Beiden behept met een buitengewoon herkenbaar geluid, wat ze ook spelen. Alles heeft een lichte countrybluesfeel door het gitaarspel van Ball, zodat het wel als een geheel blijft aanvoelen, of er nu jazz-, pop- of psychedelische elementen in zitten.
The Mutual Admiration Society is wel een goed album om Favored Nations bij het Mascotpubliek te introduceren: instrumentaal werk dat drijft op het gitaarwerk, al dan niet met gasten, waarbij op zijn tijd gitaristisch stunt- en vliegwerk niet geschuwd wordt. Maar vooral: zonder zich aan genregrenzen te storen. Aan deze samenwerking tussen Mascot en Favored Nations gaan we nog veel plezier beleven.
 

Mutual Admiration Society website