Steve Lukather – Transition

In de beschrijving die bij het album gegeven wordt staat dat dit een album is wat staat voor wie Steve Lukather in 2012 is. Vandaar dat de nieuwsgierigheid gewekt is om dit album dan eens te gaan beluisteren. Steve is vrij bekend als gitaarvirtuoos al vinden velen dat hij niet kan tippen aan de gitaargrootheden als bijvoorbeeld Joe Satriani. Het album bevat dan ook veel gitaar-rifjes en solo’s, maar springt niet echt uit de reeks die hij met Toto heeft gemaakt. De stijl muziek is vrijwel het zelfde.
Om een goed voorbeeld te geven van zijn gitaarwerk op de cd: het laatste nummer Smile. Het is een gitaarcover van het nummer: Smile van Nat King Cole. Het nummer is geheel instrumentaal met op het einde een kleine toevoeging van Steve zelf. Het is een erg relaxed nummer maar het past niet zo goed in de stijl van het gehele album.
In andere nummers, als bijvoorbeeld het eerste nummer van het album Judgement day, maakt hij meer gebruik van “spannende geluidjes” die over het algemeen niet zo in de Toto-stijl passen. Het nummer schept de sfeer van een spionage film, wat na een minuut ongeveer lijkt op te klaren. Het gaat er ook over dat iemand lijkt te moeten rennen voor zijn eigen geschiedenis, om te zorgen dat hij hierdoor niet wordt ingehaald en dus de dag van de waarheid onder ogen moet zien.
De titelsong van het album Transition begint met een rustige gitaar solo die na een paar seconde wordt gevolgd door een lekker snel gitaarloopje. Ook hierbij word een synthesizer gebruikt om geluidseffecten toe te voegen. Na twee minuten valt het nummer terug in een rustig stukje met viool en wordt dit langzaam weer aangevuld met de instrumenten die eerder in het nummer allemaal volop aan bod komen. Het lijkt een soort verhaal te vertellen, echter wordt er erg weinig in gezongen. Je kan dus je eigen draai geven aan waar dit verhaal over zou kunnen gaan. Pas na vier minuten geeft Steve ook echt een stem aan het verhaal. Hierin wordt gezegd: ik kan niet op tegen jou verwachtingen.
Het nummer Last Man Standing is toch echt een “Toto nummer”. Aangezien Steve toch wel een van de grote mannen is achter Toto, hoor je dat erg goed in deze plaat. Een nummer met veel tekst waarin hij zich afvraagt: Is dit echt het einde waar ik op zit te wachten, is het de moeite waard? Het antwoord weet niemand, en dat gaat ook Steve niet beantwoorden. Het is een lekker rustig nummer met een paar mooie gitaarsolo’s tussendoor.
Al met al is het album dus behoorlijk gevarieerd maar niet echt heel speciaal. Er zitten een paar echte typische Toto nummers tussen. Maar ook een aantal nieuwe in “Steve Lukather” stijl. Het album is wel de moeite waard om te beluisteren wanneer Toto tot een van je favorieten behoord!