Stonesour – House of Gold and Bones part 1

Normaal gesproken heb ik een broertje dood aan conceptalbums. Vaak te overdreven pretentieus of te geforceerd zodat er maar een paar echt goede nummers overblijven op een album. Maar als Corey Taylor, mijn persoonlijke rockheld achter zo’n album zit maak je me toch wel nieuwsgierig en zijn mijn verwachtingen toch wat hoger gespannen.
Corey is bekend als zanger van de mega-metalband Slipknot maar timmert ook aan de weg als columnist in de engelstalige Rocksound en met zijn eigen band Stonesour. Ik lees de columns met veel plezier, ze laten zien dat Corey een goed schrijver is en buitengewoon intelligent en creatief. Als je een keer Stonesour live hebt gezien weet je ook dat hij zich met hart en ziel in zijn muziek stort. Met dit conceptalbum combineert hij zijn creatieve eigenschappen om te komen tot een sterke rockplaat met een uitgebreid verhaal.
De hele package van het album is al fantastisch. Het artwork is mysterieus, de manier waarop je het boekje moet openvouwen origineel en het bevat een verhaal geschreven door Corey dat spannend, geheimzinnig en sinister is. Zelf zegt Corey dat het centrale thema van het album is de zoektocht van de hoofdpersoon naar zichzelf. En zoeken we niet allemaal ons hele leven naar wie we nu eigenlijk zijn?
Bij de eerste riff en de eerste woorden die Corey zingt (Gone Sovereign) ben ik alweer verkocht. Het rustigere begin wat al heel snel explodeert laat zien dat het mogelijk is een melodieus geluid neer te zetten dat toch keihard rockt.
Een ballad als Tactiturn is zo verdomd mooi en gevoelig dat het bijna te zoet zou worden. Toch is er altijd die rauwe rand in Corey’s stem die het nummer voorziet van de donkere kleur die bij een rockband hoort.
Al met al weer grote klasse. Eerlijk gezegd geloof ik niet dat ik dit album beter vindt dan de eerdere albums van Stonesour, maar dat is eigenlijk ook onmogelijk omdat dat nu eenmaal mijn favoriet platen aller tijden zijn.