De verwachtingen waren hoog. Met zo’n mooie album hoes moet dit wel een fijn psychedelisch doom album zijn. Vanaf het moment dat ”Tower of Stone” dit album inluid weet ik het: Strange Horizon is een leuke band. Qua vocalen is dit al super, de instrumentalen complimenteren dit op een hele fijne manier. De Sabbath invloeden zijn te horen, toch heeft de band hun eigen draai aan hun sound gegeven. Met name de vocalen doen dat goed. De lyrics zijn erg sterk op dit nummer en beide vocalisten spelen hier mooi op in. ”Fake Templar” begint met een lekker distorted geluid en de drums spelen de hoofdrol in combinatie met de bass. Dit is doom zoals ik gewend ben, dit had zo door Sleep gespeeld kunnen worden. De vocalen klinken hier iets anders, al ga ik er wel vanuit dat het dezelfde vocalist is. Mocht dat kloppen weet hij in ieder geval hoe hij zijn stem als instrument moet inzetten en weet hij hoe hij de vocalen interessant kan houden.
”The Final Vision” heeft een mooi riff op het begin waardoor je meteen kan gaan headbangen. Mocht ik deze band ooit live zien hoop ik dat ze dit nummer spelen. Dit is precies dat jaren 70 doom geluid waar ik zo van hou. Het is ook echt een stevig riff waar je bijna door gehypnotiseerd wordt. De vocalen deden me enigszins denken aan Dave Gahan (de zanger van Depeche Mode) in combinatie met een stem die ik niet meteen kan plaatsen. Wederom sterke lyrics en de vocalen doen dat echt eer aan. ”Divine Fear” begint stevig. Ik begin pijn aan mijn nek te krijgen van al dat headbangen, maar toch kan ik niet stoppen. Dit zijn zulke fijne nummers en zeker instrumentaal gezien is dit een van de hoogtepunten van het album. ”They Never Knew” heeft een fijn ritme en is een goed hard rock nummer om in de motor rij playlist te gooien (al kun je net zo goed heel het album opzetten want dit is natuurlijk een fantastische plaat). Wederom een goede toepassing van de vocalen met goede teksten, al spelen de instrumentalen hier misschien wel een nog belangrijkere rol dan de vocalen. Dit ritme is fantastisch, stevig en bijna catchy.
”Chains of Society” begint wederom stevig. Wederom goede lyrics met vocalen die dat complimenteren. Dit is misschien wel mijn favoriete nummer op het album. De distortion klinkt fijn en er zit een stevig ritme in waar alle instrumenten tot hun recht komen. ”Turning the Corner” is een mysterieus en rustig nummer wat een mooie brug is naar het laatste nummer ”Death in Ice Valley”. De opbouw van dit nummer zit goed in elkaar. Het volgt ”Turning the Corner” mooi op en wordt al snel een heus doom spektakel met wederom een stevig riff. Instrumentaal gezien is de band weer erg sterk en de vocalen complimenteren dit ook goed. Een mooie afsluiter van een goed album met Zappa invloeden, want dit deed me al vrij snel aan zijn werk met The Mothers of Invention denken. Ik ben erg benieuwd naar het volgende werk van de band. Als je een beetje van doom metal houdt is dit een album wat je zeker een kans moet geven.