Erica Dunham is bekender door Unter Null dan van dit synthpop project. Vier jaar na haar debuut “Abuse By Proxy” is er nu dan “Letting Go”. Een plaat die, op het duistere ambient beginstuk na, regelmatig herinnert aan de Pet Shop Boys. Niet dat het een kopie is van die band, verre van, maar het kent wel dezelfde sfeer. Vooral de zang roept die herinneringen op. Misschien vreemd, aangezien Erica in alle aspecten een vrouw is, maar haar zang is technisch nog wel eens bewerkt en daardoor is de vergelijking toch te trekken. “Letting Go” is verder een aangename, soms wat melancholische (zoals op ‘Let Me Go’, ’31 And Falling’ en ‘All I Wanted‘) synthpop plaat. Nummers met een kop en staart, maar ook erg makkelijk in het gehoor liggend. Soms zelfs iets te langdradig, zeker wanneer het einde van de CD nadert. Daar waar in het begin de muziek nog afwisseling genoeg kent zakt het tempo in de tweede helft van de CD grotendeels in of pakt het op de één of andere manier minder (zoals op het hardere ‘Obsolete’). Misschien is het trucje dan wat uitgewerkt. Hoewel afsluiter ‘Miles From Here’ weer wel kan overtuigen. Zeker ook in de opbouw. Dan keert de herinnering aan het begin van het album weer terug waarin nummers als – het mooie, ietwat ongrijpbare – ‘Remember Me’, het lekker dansbare ‘The Failure Epiphany’ enhet goed opgebouwde ‘Out Of Place’ de standaard zetten voor dit album. “Letting Go” is niet wereldschokkend, mist het single materiaal van een act als Pet Shop Boys, maar heeft zeker fijne momenten om van te genieten.