Stream Of Passion – A War Of Our Own

Stream Of Passion komt 18 april met hun nieuwste album “A War Of Our Own”.  De titel verwijst naar het ongewone traject van dit album. Hun kindje kwam tot stand via een internationale crowdfunding campagne. Na wat onenigheid met het label besloten Marcela en haar mannen om het op hun eigen manier te gaan doen. De response op de campagne was geweldig en in een mum van tijd werd hun eerste doel bereikt. Dat doel werd nog eens bijgesteld en ook dat werd weer gehaald waardoor de band ook wat extra’s kan bieden. Stream Of Passion laat met het album “A War Of Our Own” horen dat zij een band zijn die je kan vergelijken met een ruwe diamant die steeds meer geslepen wordt. Met elk nieuw album wat zij uitbrengen weten zij zichzelf weer te verbeteren en schitteren steeds meer en meer. Op 1 maart 2014 mocht Rockportaal aanwezig zijn bij de exclusieve  luistersessie in de Sandlane Recording Facilities te Rijen. Daar waar in het zuiden de carnavalsgekte al in volle gang is zoeken wij juist een goeie bak muziek op.
Na welkom geheten te worden door de hele band nemen we plaats in de controle kamer van de studio om daar de luistersessie te beginnen. Achter ons luistert de band relaxed op de bank ook mee en is op zoek naar reacties, al zijn het maar kleintjes als het mee tikken van onze voeten op de maat van de muziek. Het zal dan ook voor hen erg spannend zijn om hun album aan ons te presenteren.
Het album start gelijk vol gas met het nummer Monster. Het laat gelijk een agressievere toon horen dan we van Stream Of Passion gewend waren. Het nummer pakt je bij de kladden en is zeker niet van plan om je los te laten. Er is geen weg meer terug.
Verder met de titeltrack  A War Of Our Own wat iets rustiger begint. De piano klinkt innemend, al is het rustige maar een kort leven beschoren. Al snel hoor je de typische sound van Sop waarmee ik  wervelende drums, zwierige piano, strakke gitaarriffs en een beukende bas bedoel. Daarbovenop de mooie klanken van Marcela’s stem die het geheel afmaken.
Het derde nummer wat we te horen krijgen is The Curse. Deze heb ik al eens live mogen horen en was toen al behoorlijk onder de indruk. Ook is er al een lyric videoclip te vinden op Youtube van dit nummer. Het nummer trekt gelijk flink van leer. Het beukt als een malle en laat hier horen dat de Mexicaanse invloeden van Marcela meer aanwezig zijn in de muziek dan in eerdere albums. Vooral bij het refrein betrap ik me erop dat ik moet vechten om niet luidkeels mee te gaan zingen. Dat wordt juist live van het publiek wel verwacht. Will you follow? Jazeker en dan op naar het volgende nummer!
Nummer vier op de tracklist is Autophobia. Ook hier begint het nummer met pakkend piano werk en de betoverende stem van Marcela. Al snel stapt de rest van de band ook in en smelten ze mooi samen. Een diep gevoel van droefheid overvalt me en moet ook behoorlijk mijn best gaan doen om mijn gevoel en tranen niet de vrije loop te laten gaan.
Alweer tijd voor het vijfde nummer Burning Star. Gedaan met de rust en weer flink gas op de krukas. Tijd om adem te komen tussendoor is er wel om gelijk tijdens het refrein weer een flink tandje harder te gaan.
For you is wat mij betreft het nummer met de grootse verassingsfactor. Het is ook het kortste en rustigste nummer. Op een rustige pakkende manier wordt je meegezogen in het nummer. Op het moment dat je denkt dat er nog even een uitbarsting komt zoals we dat van Stream Op Passion gewend zijn blijft dit uit. Of ik zo een uitbarsting mis? Nee, dit smaakt naar meer!
Gelukkig zijn we pas op de helft van het album en komt er dus nog veel meer. Exile wisselt steeds van taal tussen Engels en Spaans. Heerlijk dat ook hier weer ruimte voor is. Het geeft het nummer nog meer kracht dan het al heeft.  Al helemaal heftig als je bedenkt dat het nummer gaat over de gevoelsstrijd van een asielzoeker die zijn land moet verlaten. Een mooi rustig stuk in het nummer bied de piano samen met cello.
Verder met het alleen maar Spaanstalige Delirio. Ook hier weer een rustig begin met drum, piano en cello. Of dit de stilte voor de storm is? Uiteraard! Al snel mag de band weer helemaal los gaan en stamp ik regelmatig mee op de maat. Vooral met de tussenstuk droom ik weg en kan ik me zo voorstellen dat een stel een passionele tango aan het dansen is ook al verteld de titel iets heel anders.
Earthquake mocht ik ook al eerder live horen wat dit geen onbekend nummer voor mij maakt. De dreiging van een aardbeving is ook goed te voelen in het nummer. Earthquake ligt lekker in het gehoor en laat je moeilijk los. De angst van de mensen die zoiets meegemaakt hebben kan je haast voelen. Mooi neergezet!
Secrets is geïnspireerd door de strijd van de vorig jaar overleden Mara. Mara was slechts drie jaar en wist haar strijd tegen neuroblastoom niet te winnen. De onmacht in die strijd pakt je bij de strot. Hier en daar voel je de hoop weer opbloeien om daarna keihard weer neergehaald te worden. Het leven is niet altijd even eerlijk en dat laat dit nummer goed horen. Het zet je met beide voeten weer kei hard op de grond. Geen leuke verhaaltjes, de keiharde realiteit!
Met Don’t Let Go gaat de strijd weer verder. Nu de strijd in iemand die eigenlijk niet meer wil leven. De vrees en angst voor wat als er weer een morgen komt is ook hier goed te voelen. De emotie die Marcela in dit nummer weet te brengen is adembenemend. Kippenvel van begin tot eind!
Out Of The Darkness laat duidelijk horen dat de ingeslagen weg van het vorige album goed bevallen is. Het is met vlagen agressief met hier en daar een groovy uitstapje. Een zware muur aan drums en vlijmscherpe gitaarriffs zien hier de kernwoorden.
Als laatste nummer vinden we op de tracklist The Distance Between Us. Nog één keer mag de band laten horen wat ze in hun mars hebben. Zo mag Marcela laten horen dat ze ook de hogere noten goed in bedwang heeft en mag Stephan een strakke gitaarsolo laten horen.
Het album om kort te gaan: het is goed te horen dat Stream Of Passion hard aan hun weg aan het timmeren is. De band is duidelijk niet vies van experimenteren en dat pakt steeds weer goed uit. Ook hun weg zonder label heeft hen geen windeieren gelegd. Er waren geen beperkingen van een label. Het is nu een gezamenlijk project geworden samen met de crowdfunders wat erg hartverwarmend is aldus Marcela.
De Mexicaanse invloeden van Marcela zijn geen aanvullinkjes meer maar echt onderdeel geworden van Stream Of Passion wat hen weer onderscheid van de rest aan female fronted bands. Het nummer bied een scala aan heftige nummers met een diepe betekenis maar ook de boodschap dat wat er ook gebeurd je altijd je dromen moet volgen. Als je van pakkende melodieën, beukende drums, pompende bas, vlijmscherpe gitaren en wervelende piano geluiden houd dan is A War Of Our Own zeker een album om in de collectie te hebben.
Na de luistersessie was er ook nog gelegenheid om onze meningen te delen met andere collega’s en de band zelf.
Aan Marcela stelde ik de vraag of de campagne beter is verlopen dan verwacht?
Hierop klinkt een volmondig ja. Vrij snel haalden we ons eerste doel. Juist omdat dit zo snel is gegaan hebben we de lat steeds hoger gelegd. We zijn er ons ook van bewust als we de lat nog hoger hadden gelegd we waarschijnlijk dat doel ook hadden gehaald. De donaties waren echt hartverwarmend en dat deed ons goed. Juist door de lat steeds hoger te leggen kunnen we nu iets meer bieden aan onze crowdfunders. Vandaag worden er een aantal nummers akoestisch gespeeld en opgenomen. Deze opname krijgen al onze donateurs.
Van Stephan kreeg ik een rondleiding in de studio die van alle gemakken is voorzien. Zo zijn er onder andere een keuken, badkamer en slaapplekken. Een soort van hotel maar dan met een  vette opname studio erin die van alle muzikale instrumenten en benodigdheden is voorzien die je maar kan bedenken. Ook de akoestiek zeg je u tegen.
Aan Stephan stelde ik de vraag of er bewust voor gekozen was om minder gitaarsolo’s te gebruiken op hun album? Hierop antwoorde hij dat de nummers daar niet zoveel ruimte voor boden en dan heeft het weinig toegevoegde waarde. Nu zijn het er drie in de laatste drie nummers.
Na de rondleiding is er nog tijd voor een hapje en een drankje met daarna de akoestische set van vier nummers. De set bestaat uit de nummers: A War Of Our Own, My Leader, Don’t Let Go en The Curse.
De nummers worden allemaal even pakkend neergezet en vooral de emotie die Marcela in de nummers weet te leggen bezorgt me regelmatig kippenvel.
Deze set is een mooie afsluiter van een geweldige dag in de Sandlane studio’s.  De band mag wat mij betreft met recht trots zijn op hun nieuwe juweel A War Of Our Own!
Tracklist:
Monster
A War Our Own
The Curse
Autophobia
Burning Star
For You
Exile
Delirio
Earthquake
Secrets
Don’t Let Go
Out Of Darkness
The Distance Between Us
Line Up:
Marcela Bovio – zang en viol
Johan van Stratum – bass
Jeffrey Revet – toetsen
Eric Hazebroek – gitaar
Stephan Schultz – gitaar
Martijn Peters – drum