En dat is namelijk een goede pot herrie maken. De cd dreunt letterlijk en figuurlijk uit de boxen. Bij elk nummer is het weer een genot om de denderende riffs van het gitaarduo Chris Garza en Mark Heylyun aan te horen, omdat ze steeds zo’n geweldig en uniek gitaar-geluid ten gehore brengen, wat mij een beetje doet denken aan Lamb of God. Control, Warrior, You Can’t Stop Me en Ending Is The Beginning zijn volgens mij de meest brute nummers van de cd en misschien voorzichtig ook één van de brutere nummers die ik ooit heb gehoord. Als drummer ben ik weg van de drumpartijen die drummer Alex Lopez speelt. Hij speelt strak en hard, zoals het hoort bij deze muziek. Absolute toppers vind ik Sacred Words en We Have All Had Enough. Sacred Words bevat een perfecte balans tussen brute metalcore en een goed in het gehoor liggend refrein, met wederom de afwisseling in het gitaar werk. Je denkt dat We Have All Had Enough de vreemde eend in de bijt is op deze cd. Niets is minder waar, want na ongeveer twintig seconden mondt het uit in de geweldige gitaarriff die zo kenmerkend is voor de hele cd. Tot aan het laatste nummer, Ouroboros, heb ik grote bewondering voor Eddie Hermida. de man grunt en screamt aan één stuk door en heeft voor mij bewezen een waardige vervanger te zijn.
Ik durf misschien nu al te verklappen, dat we een cd van het jaar te pakken hebben (tenminste voor nu dan). De cd is, voordat je het weet, alweer voorbij. Suicide Silence heeft op deze manier een geweldig eerbetoon gegeven aan Mitch Lucker. Het gaat ze goed, because the Ending Is The New Beginning.