Suidakra – Eternal Defiance

Het Duitse Suidakra, met voorman Arkadius op gitaar, zang, keyboards en banjo, bracht in 1995 de eerste cd uit, maar Eternal Defiance is mijn kennismaking met de band. Al vanaf het begin (blijkt) brengt Suidakra deathmetal voort met een flinke portie paganinvloeden, samengevoegd tot wat ze Celticmetal noemen.
Dat is op Eternal Defiance niet anders. De cd is gebaseerd op een verhaal uit Wales: ‘The dream of Macsen Wledig’ dat tekstueel bewerkt is door Kris Verwimp die tevens ook weer verantwoordelijk is voor het complete artwork en de illustraties. Hoewel Eternal Defiance als concept-cd gezien kan worden, staan de nummers op zichzelf. Opmerkelijk is de orkestrale ondertoon in de nummers die ten dienste staan van het complete geluid, waarin Arkadius een meester toont. Er is een belangrijk evenwicht tussen de deathmetal en de paganmetal. Het één lijkt niet zonder het andere te kunnen, hoewel er altijd een soort spanning lijkt te ontstaan in hetgeen wat overheerst. Zo vinden we in Rage For Revenge een stevige deathmetalbasis terwijl Dragon’s Head weer uit lijkt te gaan van een paganbasis. In Pair Dadeni komt het mede door de toevoeging van een bagpipe nog meer naar voren. Bijzonder op de cd is de toevoeging van zangeres Tina Stabel die eveneens op deze cd wat meer verantwoordelijk is voor het tekstuele gedeelte. In Beneath The Read Eagle en March Of Conquest is haar stem te horen naast die van Arkadius, terwijl in The Mindsong haar rol heel prominent naar voren komt een, als ik zo vrij mag zijn, lieflijk nummer. Damnatio Memoriae is de afsluiter van de cd en kent een middeleeuws karakter in de stijl van Blackmore’s Night. Met het nummer eindigt het verhaal en is één van de weinige nummers dat Arkadius zijn ‘zangstem’ gebruikt en tegenstelling tot de ‘growls’ en ‘grunts in de overige nummers. Eternal Defiance is een veelzijdige cd geworden, waarin deathmetal- én paganmetalfans zich kunnen vinden. De rustigere nummers geven het geheel een veelzijdig karakter, maar zouden voor een aantal buiten de toon kunnen vallen.
Voor mijzelf een fijne kennismaking met een bijzondere band die ik veel te laat (zo’n tien cd’s), maar het is nooit té laat, leer kennen.