Heavy metal never dies! In de zee van subgenres in de metal zou je bijna vergeten dat er nog steeds toffe, ouderwetse heavy metal gemaakt wordt. Voor sommigen gedateerd, voor anderen een geluid dat een aangenaam stukje nostalgie uitademt. Vanavond in Dynamo twee Amerikaanse bands die dit genre weten te eren en in Eindhoven hun Europese tour starten. Leren en denim jasjes vullen een vrij volle, vernieuwde grote zaal van Dynamo.
Sumerlands is een natuurlijk voorprogramma vanavond. Met een bassist en gitarist in de gelederen die ook bij de headliner spelen dat een praktisch en economisch handige keuze. De band speelt een vorm van ouderwetse heavy metal met nogal wat doom invloeden. Denk daarbij aan Sorcerer. Het geluid heeft iets van een comfortabele warmte over zich. Ondanks dat ze gitaargedreven nummers maken, is er genoeg ruimte om de krachtige stem van vocalist Phil Swanson (ex-Hour of 13, Atlantean Kodex) te etaleren. Helaas is de podiumpresentatie van de beste man niet van dezelfde kwaliteit als zijn stem. Hij lijkt wat onwennig op het podium te staan en speelt regelmatig verstoppertje met de rest van de band. Hij eist niet echt de voorgrond, of het respect en aandacht van het publiek op.
Headliner Eternal Champion laat er met hun introtape geen twijfel over bestaan welke band hen inspireerde. Manowar’s Fighting The World knalt luid uit de speakers om hen te introduceren. En inderdaad, dit is een band niet vies van een bombastisch heavy metal geluid met teksten die verhalen over dappere krijgers en magische zwaarden. De indrukwekkende albumhoes afbeelding van fantasy kunstenaar Ken Kelly onderstreept dat nog eens extra.
De gespierde vocalist Jason Tarpey komt op gehuld in een maliënkolder masker. Een leuk showelement, absoluut. Alleen jammer dat het na een paar seconde al verdwijnt. Maar goed, het zal niet makkelijk zingen. Even geef ik dat masker dan ook de schuld van de mindere zang, maar nadat dit rekwisiet is verdwenen begrijp ik dat de oorzaak bij het matige geluid ligt. Gedurende de set verbetert het gelukkig wel.
Jason laat regelmatig een krachtige ‘’oeh’’ horen in en tussen de nummers. Al snel wordt het een soort running gag tijdens de show waarbij het hele publiek ook flink wat ‘’oehs’’ laat horen. Het publiek is zeker enthousiast te noemen en de hoofden schudden lekker mee op de muziek.
De epische heavy metal nummers klinken krachtig en het voelt goed om met de rest van de zal ondergedompeld te worden in een geluid en sfeer die je niet meer heel vaak tegenkomt. Je zou het power metal kunnen noemen, maar met bands als Sabaton of Kamelot die moeiteloos grotere zalen trekken creëer je dan een fout beeld. Waar dit geluid vroeger de main stream van metal was, is dit nu een stuk meer cult. Het is dat stukje cult wat zoveel toe weet te voegen aan de atmosfeer van de avond. Dit is een avondje voor de echte fans, en dat is al genieten. Het is dan ook verdomd druk bij de merch tafel. Een prima opening van de Europese tour.
Foto’s: Bram van Dal