De naam Sumo Cyco is wel goed gekozen. Want Cyco lijkt natuurlijk op Psycho. En het geheel is vrij schizofreen te noemen. Een botsing tussen metal, punk, funk en ska met een dikke popmuziek saus.
Duidelijk geïnspireerd door manga en hedendaagse elektronische muziek voelt dit zeker als een erg moderne plaat. Daarmee is het tegelijk veel te ontoegankelijk voor de standaard metal liefhebber en daardoor wellicht juist interessant voor de jongere zonder favoriet genre. In een wereld waar Spotify playlistjes regeren kan het zomaar zijn dat een jonge luisteraar via deze plaat geïnteresseerd raakt in hardere muziek, en dat lijkt me een groot gewin.
Echter, de chaotische wijzigingen in stijl, de opgefokte zang en song structuren werken mij op de zenuwen. Het gaat alle kanten op als een versneld afgespeeld computerspel. De tracks die ik beter kan verdragen als Bystander hebben wel een aantal aardige hooks.
De aankleding en het concept zullen zeker zorgen voor genoeg aandacht voor deze band. Voormalig popster Skye “Sever” Sweetnam is de blikvanger van deze band. Met haar Harley Quinn achtige uiterlijk zal ze een voorbeeld zijn voor tienermeisjes en, met haar sexy outfits, de harten van het mannelijke publiek op hol doen slaan. In die zin, maar ook muzikaal doet dit wel denken aan een moderne versie van No Doubt. Het concept is ook tot in de puntjes uitgewerkt. Het album vertelt, zoals hun eerdere werk, weer over de fictieve, dystopische stad Cyco City. Een stad die zo uit een game of manga kan komen.
Waarschijnlijk te bedacht hip, chaotisch en te poppy voor de gemiddelde lezer van deze site.