Sun Caged – Schrijven met de band is als chemie

Het heeft even op zich laten wachten, maar dit jaar heeft The Lotus Effect van Sun Caged het levenslicht mogen aanschouwen. Na Artemisia heeft het vier jaar geduurd voordat de derde cd uitgebracht wordt. Ook Artemisia kende zo’n lange tijd ten opzichte van de eerste cd, die trouwens gemixt werd door Arjen Anthony Lucassen. Met The Lotus Effect laat Sun Caged zien en horen dat zij nog altijd op een hoog niveau mee mogen en kunnen spelen in de muziekindustrie. De band rond het enige oorspronkelijke lid Marcel Coenen op gitaar laat op de cd horen dat zij met uitstapjes naar allerlei andere muzieksoorten metal hoog in het vaandel hebben staan. Naast Marcel vinden we  Paul Adrian Villarreal op zang, Roel van Helden op drums, Daniel Kohn op basgitaar en Rene Kroon op de keyboards. Laatstgenoemde heeft in 2004 de plaats ingenomen van Joost vd Broek en net terug van Bospop heb ik Rene aan de telefoon om nader kennis te maken met deze kwalitatief goede band.
Hallo Rene. Ik heb The Lotus Effect mogen horen en hoewel het een paar draaibeurten duurde, ben ik van mening dat The Lotus Effect een prachtige cd is geworden.
René: Dat is goed om te horen. Ik begrijp dat de cd niet bij iedereen heel makkelijk gewaardeerd kan worden. Het kan inderdaad even duren. Zijn er nog bepaalde nummers die je in het bijzonder hebben aangesproken?
Vooral de nummers 3 en 4 (respectievelijk Ashes  To Ear en Shades Of Hades) en de laatste acht nummers hebben we bijzonder aangesproken.
René: Dan heb je ook wel een heftig nummer als Shades Of Hades gekozen. De laatste nummers zijn afzonderlijk op de cd, maar horen natuurlijk helemaal bij elkaar. Eigenlijk is het natuurlijk één nummer van 24 minuten.
The Lotus Effect is nu een tijdje uit. Hoe is de cd tot dusver ontvangen?
René: Eigenlijk is de cd heel positief ontvangen over het algemeen. In Frankrijk, voor zover ik de Franse recensies kan lezen, iets minder. Er zijn natuurlijk daarnaast altijd mensen die het minder vinden, maar dat houd je altijd. Maar over het algemeen horen we goede geluiden.
Wat me opvalt in de nummers is dat er regelmatig een uitstapje wordt gedaan naar andere muziekstijlen. Hoe zou je zelf de muziek van Sun Caged willen omschrijven?
René: Over het algemeen maken we een kruising tussen progressieve metal en symfonische rock, maar we zijn ook beïnvloed door andere muziekstijlen. Marcel is eigenlijk onze grootste metalfan. Paul daarentegen luistert naar veel andere dingen, onder andere Stevie Wonder. Zelf ben ik al vanaf mijn zevende beïnvloed  door andere verschillende muziekstijlen. In het begin was Toto voor mij een grote invloedsfactor, later ben ik naar heel heftige metal gaan luisteren. Toen ik eenmaal op het conservatorium belandde (Roel heeft trouwens ook een conservatoriumachtergrond) werd ik sowieso geconfronteerd met veel andere muziek. We nemen al die invloeden mee wanneer we met muziek bezig zijn. Zo waren we op onze vorige cd Artemisia aan het grunten en gebruiken we nu een blast-beat. Het maakt de muziek vol en compleet en we hoeven ons niet te beperken.
Dat kwam trouwens goed tot uiting in het schrijfproces voor The Lotus Effect. Voor de vorige cd’s waren de nummers eigenlijk al geschreven en werd er nog wat aan veranderd en zo. De nummers op deze cd zijn allemaal tot stand gekomen in de oefenruimte. Gewoon door samen te jammen, is de muziek ontstaan. Paul heeft daarna thuis de teksten erbij geschreven. Door zijn gezinsuitbreiding liep hij echter wel een beetje achter, maar hij heeft zijn taak goed uitgevoerd. Door samen vanuit een jam een nummer te schrijven, geeft ook een goed bandgevoel. Door wat wisselingen in de bandbezetting kan dat altijd wat moeizamer gaan. Voor mij gaf deze manier van werken een heel goed gevoel. Bij Artemisia was ik ook nog maar net bij de band en ik heb het idee dat ik nu ook meer mijn stempel heb kunnen zetten op de muziek. Door Sun Caged ben ik ook niveautechnisch weer vooruit gegaan. Bij The Lotus Effect heb ik ook grotendeels de productie gedaan.
Daniel Kohn is nog maar kort bij de band. Heeft hij ook een rol in de nummers op de nieuwe cd?
René: Roel Vink heeft nog een aantal baspartijen op de cd ingespeeld. De rest is al door Daniel gedaan. Voor de toekomst ligt het in het verlengde dat ook Daniel zijn muzikale inbreng heeft in de totstandkoming van de muziek.
Geografisch niet altijd even handig, lijkt me.
René: Nee, dat klopt. We wonen aardig verspreid. Van Venlo tot Maasbracht, van Almelo tot Bitburg en dan weer naar Koblenz. Gelukkig plannen we de repetities zorgvuldig. In de oefenruimte nemen we alles altijd op met een eenvoudige recorder. Dat kan een ieder dan thuis verder uitwerken en verfijnen en internet is natuurlijk de mogelijkheid om al die ideeën weer uit te wisselen. Voor The Lotus Effect hebben we ook niet altijd bij elkaar gezeten om het op te nemen. Alleen de slaggitaar en de drumpartijen zijn in een studio opgenomen. De rest is eigenlijk allemaal thuiswerk. We beschikken allemaal over de goede software en materialen om dat thuis te realiseren. Dit heeft ook zeker voordelen. Je zult met z’n allen maar in een peperdure studio staan en iemand heeft zijn dag niet helemaal. Dan kun je de opname ook wel vergeten. Nu kon iedereen op het goede moment voor zichzelf de opname verzorgen. Daarna hebben we alles bij elkaar gemixt en het geluid geoptimaliseerd. Ikzelf ben overal op zoek gegaan naar het goede geluid en de goede frequenties, zodat het ook op je home-cinema-set of op je ipod gewoon goed en vet klinkt. En ik moet zeggen. We zijn heel tevreden met het uiteindelijke resultaat. We zijn als band gevoelsmatig en qua productie erg gegroeid.
Nu is Paul verantwoordelijk voor het tekstuele gedeelte. Maar ik ben toch heel benieuwd naar het thema in het epos aan het eind van de cd.
René: Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet alles van de teksten helemaal kan doorgronden. Ik kan je wel vertellen dat het lotus effect uit de natuur komt. Het is heel bijzonder dat de bladeren van de lotusbloem een soort zelfreinigend effect hebben. Paul heeft dat een beetje naar de praktijk getrokken. Je hebt altijd wel eens een beroerde tijd. Juist als je die slechte kant kent en die slechte momenten hebt, kun je het goede en het mooie meer waarderen en ben je misschien in de toekomst beter in staat om met de slechte momenten om te gaan. Een soort psychologische zelfreiniging misschien.
Voor de nieuwe cd zijn er alweer nieuwe ideeën. Paul heeft nu naar aanleiding van de muziek de teksten geschreven. Nu liepen de teksten een beetje achter bij de muziek. Er zijn nu ook ideeen om de muziek eens rond teksten te gaan schrijven. Paul schrijft nu ook wel eens teksten die dubbellaags zijn. Dat is live niet altijd even makkelijk, hoewel Paul wel rekening houdt met het bereik van onze zangstemmen. Wellicht dat de zang en de muziek voor de volgende cd meer op een lijn gaan liggen qua proces.
Door trouwens een epos van 24 minuten te schrijven is de cd niet helemaal geschikt om door de itunes-generatie te worden gedownload als los nummer. Houdt dat je bezig?
René: Volgens mij blijft de behoefte aan cd’s gewoon bestaan. Zelf heb ik ook liever een cd in mijn handen dan dat ik een nummer download. Zeker in het genre van de progressieve metal willen mensen een cd in handen hebben. We besteden ook veel aandacht aan ons artwork en de inlay bij de cd. We willen mensen naast de muziek ook wat meer bieden.
Naast Sun Caged ben je, net als de medebandleden, nog actief bezig binnen een andere band; de Barstool philosophers. Hebben de verschillende bands een muzikale invloed op je functioneren als muzikant?
René: De invalshoek en de muzikale koers is heel verschillend. In de Barstool philosophers kan ik mijn ei heel goed kwijt, maar het voelde als een uitdaging op technisch en muzikaal gebied om ook in Sun Caged te spelen. Toen die kans zich voordeed heb ik deze dan ook aangegrepen. Het was  gewoon een mogelijkheid om wat andere mogelijkheden (technisch gezien) bij mezelf naar boven te halen  en ben bevoorrecht om in beide bands te mogen spelen. Bij de Barstool philosophers heeft het ook een tijdje stilgestaan door bandwisselingen enzo. Maar ook daar is nu vooruitgang te boeken. We hebben nu een stabiele line-up en een cd die goed verkoopt. Nu ligt de uitdaging natuurlijk ook met The Lotus Effect bij Sun Caged. We hopen door de nieuwe manier van schrijven dat het niet weer vier jaar gaat duren voordat de nieuwe cd opgenomen kan gaan worden. Wanneer er wat meer vaart in zit, blijven we ook meer in de flow en zijn we in staat om ook meer op te treden. Dat houdt ons scherp en blijven we meer in de aandacht. Uiteindelijk bestaat mijn leven alleen maar uit muziek. Sterker nog: muziek is mijn leven. Ik werk in een zaak waar ik verkoop wat ik bespeel. Daarnaast geef ik advies en help andere muzikanten op keyboardgebied. Ik verkoop de hard- en software op het gebied van toetsen. Daarnaast neem ik soms voor andere bands hun materiaal op, produceer de nummers en mix het geheel tot een product. Ik heb door de Barstool philosophers en Sun Caged de nodige ervaring mogen en kunnen opbouwen om dit te kunnen doen. Soms word ik gevraagd om een keyboardstuk in te spelen en heb ik muziek geschreven voor een kunsttentoonstelling. Muziek is mijn passie en daar ben ik dan ook 24/7 mee bezig.
Je vertelde daarnet dat je het fijn zou vinden om meer op te treden. Met Sun Caged hebben jullie nu in het voorprogramma van Fates Warning gespeeld en binnenkort weer. En 9 juli hebben jullie op het festival in het Belgische de Haan mogen spelen. Hoe is het ervaren om de nieuwe nummers live neer te zetten.?
René: De muziek is goed ontvangen. We begonnen met ongeveer het heftigste nummer dat we hadden en daar werd goed op gereageerd. Daarnaast hebben we veel handtekeningen uit mogen delen en de nodige cd’s verkocht. Dat was dus wel succesvol. Ook in het voorprogramma van Fates Warning ging het goed. Het was eigenlijk de eerste keer dat we in Duitsland optraden. Onze muziek werd daar goed ontvangen door het publiek.
Stimuleert je dat wanneer het publiek zo enthousiast is?
René: Uiteindelijk wel. Het is ook heel verschillend. In Nederland en Duitsland kan het publiek vanaf de eerste noot helemaal uit zijn of haar bol gaan, dat motiveert natuurlijk enorm. Ik kan me ook nog wel herinneren dat we in de gelegenheid waren om een keer in San Fransisco te spelen. Terwijl wij onze nummers speelden, bleef het publiek bijna doodstil staan, ook hun reactie tijdens het spelen was heel timide. Tussen de nummers echter waren ze laaiend enthousiast en dan komt er een soort chemie vrij. In Amerika kun je dus ook makkelijk een piano-intro spelen terwijl het publiek daar naar luistert. In Europa maakt het publiek in zo’n intro toch vaak wat herrie. Maar spelen voor publiek blijft altijd genieten, al is het maar voor de mensen in de eerste rijen.

Het is duidelijk dat René tot op het bot bezig is met muziek en uit het spelen met anderen en voor anderen veel energie krijgt. Voor 2011 liggen de kaarten gunstig. Met The Lotus Effect heeft Sun Caged een fantastische cd afgeleverd in het progrock genre. Gewoon muziek vanuit de ziel en de synenergie van de diverse bandleden en dat hoor je. Dat klinkt. Dat overweldigt. Dat vraagt om meer.