‘Thanks for the Silver’ begint heel erg goed met ‘Hammerdown’. Meteen wordt duidelijk dat dit album vol zit met rauwe gitaarpartijen en dat de solo’s erg goed worden benut. Het enige nadeel hiervan is dat veel nummers op elkaar gaan lijken. Hoor ik nu juist ‘Moonshine’ of ‘Climb Down’? Wel laat Sun gods in Exile zien dat ze meer kunnen dan alleen maar harde rock produceren. Tijdens de nummers ‘Since I’ve been Home’ en ‘Thanks for the Silver’ wordt gas terug genomen en kun je eventjes weer tot rust komen. ‘Hammerdown’ en ‘Nobody Knows’ zijn de twee nummers die er voor mij echt uitspringen. De nummers hebben een lekker tempo en de twee nummers geven allebei inderdaad het gevoel dat dit het Sun gods in Exile geluid is.