Je zou denken dat Nederland sterft van de stonerrockbandjes maar niets is minder waar. Op het beruchte Wikipedia wordt er gesproken over 17 bands uit België en Nederland die stonerrock of een aanverwante stijl spelen. Of speelden, gezien een aantal bands allang en breed opgedoekt zijn. Het uit Dordrecht afkomstige Sun Rider moet toegevoegd worden aan dat rijtje. Hoezo? Met derde plaat III hebben ze een meesterwerk gemaakt.
Voorheen bekend onder de naam HeadHaunter, speelden deze vier heren een mix van hardcore en metal. Wat ze daarna op het idee heeft gebracht om stonerrock te spelen is een raadsel voor iedereen. De nieuwe naam Sun Rider paste in ieder geval meer bij de muziekstijl. III is plaatje (EP-tje) nummer drie en het is hun zwaarste tot nu toe. Eerste single Roadking was stonerfun, een stonerpunknummer waarin de invloeden van Kyuss duidelijk te horen waren. Album Fuzz Mountain werd al iets serieuzer maar ook lichter (denk aan Queens Of The Stone Age) en op III klinkt de band zo zwaar als een rotsblok in de woestijn. Dat door Mastodon nog eens goed wordt aangestampt.
Na het door Frank Fish (een Dordtse bekendheid) ingesproken intro begint de plaat met Call Of The Mountain een geweldige opener; lekkere groove, bluesy solo’s en een zanger die niet onder doet voor John Garcia. Exodus Of The Firetitans is een fijn knikje naar de blues maar het eindspektakel is laatste nummer Supercell Thunderstorm. Dit nummer hopt van Mastodon naar Kyuss, naar Fu Manchu en in de 5e minuut naar Alice In Chains (dat is vragen om een vijfsterren review). In 9 minuten zet Sun Rider een stonerrock epos neer wat zo op een albumklassieker als Blues For The Red Sun of The Action Is Go had kunnen staan.
Conclusie: III is de beste plaat die Sun Rider gemaakt heeft. Het album is een muzikale trip door de jaren 70, door de blues en door de stonerrock van de jaren 90. Het artwork is prachtig en de teksten komen regelrecht uit een fantasy novel. Ik ben fan. En als u de plaat heeft beluisterd u ook.
Op een schaal van 1 tot 10:
8.5