Vanavond muziek voor mannen met baarden en rune tatoeages. En simpelweg metal liefhebbers die houden van een feestje. Want het is vanavond folkmetal wat de klok slaat in de Effenaar. Een gemêleerd publiek van leeftijd en geslacht heft de beker op de tonen van een drietal bands deze dinsdag.
Suotana speelt voor een ietwat lege zaal. Daar trekken ze zich gelukkig niets van aan. De Finse death metal band met flinke folk invloeden geeft dezelfde energie die ze zouden geven bij een volle festivaltent. Die energie krijgen ze terug, want wanneer ze vragen om een moshpit of om onze telefoonlampjes de lucht in te steken wordt daar gehoor aan gegeven. Vooral de dikke laag van keyboard melodielijnen drukken een powermetal stempel op het geheel. De death metal grunt van vocalist Tuomo Marttinen houdt de boel echter mooi in balans waardoor er toch een dosis agressie overblijft.
Metsatöll uit Estland is pure folkmetal. Dat wordt onderstreept door het gebruik van een fluit, Estse doedelzak (torupill) en ängipill een strijkinstrument dat wat doet denken aan een borrelplank met snaren. Multi-instrumentalist Lauri weet al die bijzondere instrumenten moeiteloos te spelen en af te wisselen met een soort keelzang. Zijn stem is zo diep dat hij een Candlelight revival op de radio zou kunnen krijgen. De meer traditionele metal vocalen van Markus Teeäär vallen daarbij een beetje in het niet. Nu is dit soort wel heel folky folkmetal niet mijn ding, maar wat deze mannen doen, doen ze simpelweg goed.
Bij Finntroll is de zaal een stuk voller gelopen. De Finnen dragen weer hun schmink en trollenoortjes waardoor ze hun naam eer aan doen. De black metal met folkinvloeden zorgt voor een feestelijk sfeertje waarbij naast de moshpit en heuse polonaise zelfs nog wordt geroeid. Blijkbaar tegenwoordig een must bij dit soort metal acts. Er wordt begonnen met hun allereerste track ooit, Människopesten van debuutalbum Nattfödd. Die titelsong van die plaat komt later ook nog langs. Met ook nog eens Trollhammaren van dat album worden de fans van het eerste uur niet teleurgesteld. Voor de liefhebbers van het nieuwer werk worden Ormfolk, Ylaren en Forsen gespeeld. Nu is dat onderscheid beperkt te horen natuurlijk. Deze band is vrij stijlvast met hun zwierige sound die ondersteund wordt door rauwe black metal zang. Het tempo wordt er lekker ingehouden. Geen inkak momentjes bij deze band maar één lang feest.
Foto’s: Paul Verhagen