Dat is het geval bij de Texaan Lance Lopez. Al jaren een gewaardeerd bluesrockgitarist in Texas en omstreken en sinds ruim vijftien jaar aan de weg timmerend met een eigen band en eigen albums. Ik had geen idee. Met Supersonic Blues Machine wordt hij bij het grote publiek – en bij mij – geïntroduceerd, en hoe. De band bestaat naast Lopez uit producer/bassist/initiatiefnemer Fabrizio Grossi (producer en/of engineer voor onder andere House Of Lords, Steve Vai, Joe Bonamassa, Billy Gibbons en Leslie West) en drummer Kenny Aronoff (John Mellencamp, Chickenfoot, Tony Iommi, Walter Trout). Alsof dat niet genoeg is, zijn er nog wat collega’s die een mopje meespelen of -zingen: Billy Gibbons, Walter Trout, Chris Duarte, Eric Gales, Gov’t Mule’s Warren Haynes en Robben Ford.
Eerlijk gezegd zou ik het zonder al die extra namen al meer dan de moeite waard gevonden hebben. Lopez is een traditionele bluesrocker die stevig beïnvloed is door Stevie Ray Vaughan (dat intro van “Bone Bucket Blues”!). Aronoff en Grossi zijn typische sessiemuzikanten. Ze zijn veelzijdig en hebben in hun carrière al vaker anderen laten stralen en dat doen ze hier ook. De stem van Lopez is echter een geval apart. Geen vooral functionele bluesstem, maar een gruizige stem met buitengewoon veel soul en warmte erin. Alleen al daardoor onderscheidt hij zich van het gros van de bluesrockers.
Het gaat van lekker uptempo bluesrockers naar boogie naar New Orleans-feestelijkheid, al dan niet met achtergrondzang. Tel daarbij op dat de rustiger stukken vaak een wat meer southern-rockachtige vibe meekrijgen en je hebt een album dat bol staat van de variatie, maar overal ambachtelijke bluesrock ademt. De toegevoegde bluesroyalty is dan eigenlijk niet meer dan een bonus. Dat levert niettemin fraaie samenwerkingen op als “Running Whiskey” met Billy Gibbons en “Remedy” met Warren Haynes. Als kers op de taart: een cover van “Ain’t No Love (In The Heart Of The City)”, bij rockers vooral bekend van Whitesnake.
Misschien nog wel het beste nieuws is dat Supersonic Blues Machine niet bedoeld is als eenmalig project: niet alleen gaat de band dit jaar op tournee, West Of Flushing, South Of Frisco wordt ook nadrukkelijk aangekondigd als debuutalbum. Hoe dan ook, het heeft hier al heel wat rondjes gedraaid en dat gaat nog veel vaker gebeuren.
Supersonic Blues Machine website