Sybernetiks wordt in december 2012 opgericht door zanger Paul Darbot. Samen met drummer Emilien Vives, gitarist Jyhell Rahux en bassist Thomas Leon wordt de band gecompleteerd. Ondertussen is Sadok vervangen door Johann Sadok (ex-Dysmorhic, ex-The Tria) en komt de band met het eerste volwaardige album. Het album opent sterk met Virtual Lights, een nummer gedragen door een stevige gitaarpartij. Lekkere riffs en goede vocalen zorgen dat dit meteen lekker in het gehoor ligt. Downstream begint ook stevig, waarna een elektronische toetsenpartij de intro afkapt. Instrumentaal wordt het een mengelmoes van experimenteel toetsenwerk en krachtige rock. Ook Tech-Noir leunt zwaar op de elektronica, maar ook hier is er een subtiele afstelling tussen stevige gitaren en drums tegenover het elektronische geweld.
De band heeft als insteek de rock anders te benaderen, iets nieuws te doen. En dat lukt behoorlijk goed, mede door inbreng van de toetsenpartijen is het album veel veelzijdiger geworden. As The Stars Fade Away is een rustig instrumentaal intermezzo van ruim 1 minuut dat naadloos overgaat in het nummer Satellite. Het is een rustig nummer in het begin, maar gaandeweg worden zowel tempo als volume opgeschroefd. Als uitsmijter volgt het titelnummer Dream Machine, een stevig rock nummer waarbij toch ook de elektronische inbreng haar stempel drukt. Het nummer gaat over het lijden dat door de technologie veroorzaakt wordt, het is de ziekte van deze eeuw.
In drie kwartier tijd weet Sybernetyks meer dan alleen maar te overtuigen. De mix van elektronische muziek en stevige rock is meer dan geslaagd, dit album is een absolute aanrader.