Sybreed is een Zwitserse band uit Genève die in 2003 wordt opgericht door gitarist Thomas ‘Drop’ Betrisey en zanger Benjamin Nominet. Het debuutalbum Slave Design, vol met industriële metal, ziet het levenslicht in 2004. In de jaren erna komen en gaan er verscheidene bassisten en drummers (waaronder onder meer Dirk Verbeuren). Er volgen nog één EP en drie albums totdat zanger Benjamin Nominet in oktober 2013 besluit om de band te verlaten en Sybreed lijkt daarmee verleden tijd.
Toch is daar dan ineens in 2024 een re-issue van het uitstekende debuutalbum dat van voor toch achter industriële metal ademt. Het album werd geheel geremasterd en van Bioactive volgt een 2024-versie. Alles opgenomen in een hernieuwde versie met de vertrouwde line-up van het eerste uur.
Bioactive is een heerlijke single waarbij vergelijkingen met Fear Factory getrokken kunnen worden. En dat gevoel blijft sterk hangen in Reevolution. Een mooi vervolg waarin de band de industriële metal elementen uit de techno verwerkt en er gespeeld wordt met de stijl op een subtiele manier. In het refrein komt ook de naam van het Nederlandse Nerve bij mij bovendrijven. Waar Sybreed goed in is, is de kwaliteit om een stabiel evenwicht neer te zetten in stevige grunts en melodieuze clean vocals. Het biedt de luisteraar contrasten die gebalanceerd worden aangeboden. Dat is een kenmerk dat centraal terugkomt op het album. Soms in een uptempo karakter zoals Synthetic Breed, in een zwaarder Next Day Will Never Come of de pot herrie die Machine Gun Messiah met zich meebrengt. Heftig, scherp en snel brengt Sybreed hier een compositie neer die recht op je af komt en die niet meer te ontwijken is.
In Next Day Will Never Come was er glimps van nu-metal te vinden. In Take The Red Pill komt dat sterker naar voren. Na een goed intro vervolgt Sybreed de compositie in een ritme dat zo bij KoRn weggelopen zou kunnen zijn. Dit grooved en beweegt op een hele fijne manier. Dat nu-metalkarakter houdt stand in Rusted en Static Currents.
Met Critical Mass sluit het originele album af. Vrij rustig van aard, maar zwaar in de ‘omgang’ weet ook hier Sybreed te overtuigen. De melodie is lijzig, maar dat spreekt wel enorm aan.
Deze re-issue kent daarbij nog de 2024-versie van Bioactive en System Debaser. Een compositie die niet op het oorspronkelijke album staat, maar waarin de band alle grenzen opzoekt die er te vinden zijn rond de industriële metal. Elementen van nu-metal, maar ook van de melodische deathmetal kun je verwachten. Een compositie die deze hernieuwde kennismaking met Sybreed recht doet.
Het is jammer dat Sybreed zichzelf na tien jaar ontbond, want dit soort industriële metal is tijdloos en deze 20th anniversary editie laat dat maar weer blijken. Ik hoop van harte dat Sybreed de ingeslagen weg verder uitbreidt.