Al vrij op tijd zijn we bij het gezellige kleine zaaltje in het Belgische Vosselaar, voor de laatste van de Symphonic Metal Nights. De tour zit er op voor Xandria, Serenity en Jaded Star. Zoals meestal bij het einde van een tour wordt er wel wat gegrapt op het podium, dus we zijn zeer benieuwd. Als we eenmaal in de rij bij de deur staan, moeten we tot onze grote teleurstelling aan de deur lezen en vernemen dat Xandria heeft moeten cancellen. Dianne is ziek en de rest van de band is ook verre van fit. De andere twee bands zullen een langere set spelen om dit wat te compenseren.
Als eerste mag Jaded Star zich op het podium uitleven. Na de intro en wat audio bijwerken klinkt het best aardig, maar niet heel bijzonder. In het tweede nummer is er een lekkere solo, maar het lijkt als of er nog wat mist. Als derde gaat het tempo iets naar beneden met het rustige You’ll See. Het lijkt alsof dit tempo de band beter ligt, want ineens klinkt het lekker. Into the End of Time is de volgende, die qua tempo niet veel verschilt van het voorgaande nummer. Het publiek zwaait lekker mee zodra de zangeres daar om vraagt. Het nummer Keep on Fighting wordt aan Dianne opgedragen. Dit is duidelijk een van de betere nummers van de band. Zowel vocaal als gitaar technisch zit er veel gevoel in, het is gelaagd en is erg leuk qua publieke interactie. De laatste song van de avond zal Wake Up zijn. De zangeres heeft er zeer veel plezier in en zingt echt naar het publiek, wat het erg leuk maakt om naar te kijken. Ze is ook uitstekend bij stem en wordt naar mate de set vordert eigenlijk alleen maar sterker. Jammer dat het al voorbij is als de band eindelijk een beetje op stoom lijkt te komen. Aan het einde van de set krijgen de bandleden van de gitarist van Xandria een drankje, waarbij Maxi een drankje krijgt wat ze even moet uitleggen. Ze vertelt niet van witte wijn te houden, zeker de droge niet. Haar uitspraak: “It smells like feet!” Hiervoor is tijdens de tour een oplossing gevonden in de vorm van het mengen met cola… Dus witte wijn met cola…
Serenity begint met een lekker stevig nummer en een hoop goed klinkende samenzang van alle heren in de band. Het tweede nummer is nog een tandje sneller, maar vocaal wat minder indrukwekkend. De heren maken ook gretig gebruik van de verhoogjes die voor ieder van hen geplaatst zijn, waardoor zeker de zanger in het midden behoorlijk boven het publiek uittorent. Bij het derde nummer komt Tasha erbij op het podium, het is per slot van rekening een duet. Het is een lekker nummer, waar niet alleen de twee stemmen goed passen, maar ook ruimte is voor en wat korte, maar lekkere gitaarsolo. Er wordt een akoestische gitaar op het podium gezet voor een nummer van het nieuwste album Codex Atlanticus. Georg weet het publiek uitstekend mee te krijgen, menig hand gaat de lucht in tijdens het refrein. Bij de intro van het volgende nummer vraagt de zanger aan iedereen om een lampje aan te zetten, wat hij vanaf het podium vervolgens zelf filmt. Wat volgt is een alleraardigste ballad, die ook weer de ruimte geeft voor een net zo aardige solo. Het geheel klinkt zeer netjes. Het fan legioen wordt bedankt voor het achterna reizen van de band, maar ook alle productie medewerkers, tour manager en zelfs de buschauffeur worden bedankt.
Het volgende nummer doet weer iedereen mee klappen, het nummer gaat over de perfecte vrouw. Het eindigt met een komische noot, waarbij de bassist van Xandria even mee komt doen op het podium. Er worden wat pirouettes gedraaid en verliefde blikken uitgewisseld, maar gelukkig richt Georg zich al gauw weer op zijn echte duet partner. Het volgende nummer gaat over de kruistochten en klinkt ook weer als een klok. De stem van de zanger is erg aangenaam, maar ook de bassist Fabio blijkt aardig wat in z’n mars te hebben, zoals hij in het nummer hierna even mag laten horen. Tussen de nummers wordt door Fabio en de zanger even lekker gegrapt over de zangkunsten van beide heren, tot groot vermaak van het publiek. Bij het nummer over Henry VIII is de zangeres ook weer terug en het publiek heeft er zo mogelijk nog meer zin in.
Nadat het nummer is afgelopen verlaat de band heel even het podium en klinkt er een intermezzo, maar al gauw is de drummer terug op zijn plek en is ook de band weer net zo snel terug op het podium. Tijdens het nummer worden er in het publiek een vijftiental kartonnen hoofden omhoog gehouden, die bij nader inspectie een dwaze foto van Georg blijken te zijn. Bovenaan ieder hoofd staat de tekst happy birthday. Het is nog wat vroeg, want Georg is pas morgen jarig, maar hij kan het uitstekend waarderen. Of de afleiding z’n zangkwaliteiten ten goede komt trekt hij zelf wel in twijfel. Hij pakt zijn camera er weer bij en neemt samen met het publiek een doldwaze video boodschap op voor Dianne. Nadat dit goed gelukt is zetten ze het laatste nummer in, Rust of Coming Ages, wat weer erg goed laat zien dat Serenity een behoorlijk niveau heeft, zeker als je ze vergelijkt met het voorprogramma.
Zoals wel verwacht komt de band al snel terug, in het gezelschap van de gitarist van Xandria, die even lekker geplaagd wordt. Als aller laatste nummer laat de band hun eerste videosingle Velatum horen. Het nummer eindigt a capella, onder luid geklap van het publiek. Dan komt er toch echt een einde aan de set en kan de afterparty beginnen. Een feestje wordt het zeker, daar er bij het nemen van de buiging op het podium een lekker fout duits housenummer speelt, waar de band volledig op los gaat op het podium. Dat belooft voor het verjaardagsfeestje van Georg. Wij gaan met een gemengd gevoel weer naar buiten. Hoewel Serenity live uitstekend klonk zijn we toch nog wat down over het feit dat we Xandria gemist hebben.